Δεν ξέρω τι λέτε πολλοί, μέσα στην απόγνωση, τον θυμό, τον παρορμητισμό ή την ιδιοτέλεια σας. Γράφω στα παπούτσια μου το μεγαλύτερο μέρος των νυν πολιτικών, των μέτριων, των φοβισμένων, των αστοιχείωτων.
Δεν μπορώ να μην αναγνωρίσω το θάρρος, την αποφασιστικότητα προσωπικά στον Αντώνη Σαμαρά και μερικών συνεργατών του να πάει κόντρα στο ρεύμα, να γίνει αντιλαικός, "αν...τιδημοκρατικός" πολλές φορές, όπως τον κατηγορούν οι αριστεροί αλλά και εσωκομματικοί αντίπαλοι.
Ποτέ άλλοτε η Ελλάδα δεν είχε προσπαθήσει να γυρίσει σελίδα σε τόσο λίγο χρόνο και με τόσο επώδυνο τρόπο.
Ο Κρατισμός, οι συντεχνίες αλλά και οι μόνιμοι εργολάβοι του Δημοσίου είχαν σαπίσει τόσο πολύ την κοινωνία μας, που χρειάζεται τιτάνιος αγώνας, όχι μόνο με τους ανάλγητους δανειστές αλλά και με το ντόπιο κατεστημένο.
Πολύ δύσκολο το εγχείρημα, ακόμη πιο δύσκολο να εμπιστευτεί ο ένας τον άλλο, αλλά δεν υπάρχει άλλος δρόμος για να κάνουμε μία σύγχρονη, πραγματικά δημοκρατική κοινωνία με αξίες και αρχές.
Δεν μπορώ να μην αναγνωρίσω το θάρρος, την αποφασιστικότητα προσωπικά στον Αντώνη Σαμαρά και μερικών συνεργατών του να πάει κόντρα στο ρεύμα, να γίνει αντιλαικός, "αν...τιδημοκρατικός" πολλές φορές, όπως τον κατηγορούν οι αριστεροί αλλά και εσωκομματικοί αντίπαλοι.
Ποτέ άλλοτε η Ελλάδα δεν είχε προσπαθήσει να γυρίσει σελίδα σε τόσο λίγο χρόνο και με τόσο επώδυνο τρόπο.
Ο Κρατισμός, οι συντεχνίες αλλά και οι μόνιμοι εργολάβοι του Δημοσίου είχαν σαπίσει τόσο πολύ την κοινωνία μας, που χρειάζεται τιτάνιος αγώνας, όχι μόνο με τους ανάλγητους δανειστές αλλά και με το ντόπιο κατεστημένο.
Πολύ δύσκολο το εγχείρημα, ακόμη πιο δύσκολο να εμπιστευτεί ο ένας τον άλλο, αλλά δεν υπάρχει άλλος δρόμος για να κάνουμε μία σύγχρονη, πραγματικά δημοκρατική κοινωνία με αξίες και αρχές.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου