Τι σημαίνει πολιτική ευθύνη

 

Άρθρο στα ΝΕΑ | Τι σημαίνει πολιτική ευθύνη

15 Σεπτεμβρίου 2004

Άρθρο Ευ. Βενιζέλου στα ΝΕΑ

Τι σημαίνει πολιτική ευθύνη

H έννοια της πολιτικής ευθύνης είναι ιδιαίτερα παρεξηγημένη και ταλαιπωρημένη. Αυτό συμβαίνει γιατί πολλοί χρησιμοποιούν συχνά τον όρο χωρίς να εννοούν τίποτα, γιατί δεν θέλουν να εννοήσουν κάτι το συγκεκριμένο. H πολιτική ευθύνη είναι απόλυτα συνυφασμένη με την δημοκρατική αρχή. Δεν νοείται η λειτουργία οποιουδήποτε δημοκρατικού συστήματος διακυβέρνησης χωρίς ανάληψη ή καταλογισμό πολιτικής ευθύνης.

H πολιτική ευθύνη είναι συνεπώς ομόλογη προς την ανάληψη οποιασδήποτε πολιτικής αρμοδιότητας. Αρμοδιότητα και πολύ περισσότερο εξουσία, σημαίνει ανάληψη της αντίστοιχης πολιτικής ευθύνης.

H πολιτική ευθύνη διακρίνεται κατά βάση από την ποινική, πειθαρχική και αστική ευθύνη. Θα λέγαμε ότι διακρίνεται από την νομική ευθύνη, αλλά αυτό δεν είναι ακριβές γιατί και η πολιτική ευθύνη ως συνταγματικά τυποποιημένη ευθύνη έχει σοβαρές νομικές εκφάνσεις.

H πολιτική ευθύνη διακρίνεται εσωτερικά σε αντικειμενική και υποκειμενική. H αντικειμενική πολιτική ευθύνη συνδέεται με το γεγονός πως κάποιος ασκεί την συγκεκριμένη πολιτική αρμοδιότητα και έχει εξ ορισμού και ανεξαρτήτως των τυχόν πράξεων ή παραλείψεών του εξ αντικειμένου ευθύνη για ό,τι συμβαίνει στον τομέα της πολιτικής του αρμοδιότητας, όπως απολαμβάνει και το πολιτικό όφελος από τα θετικά πράγματα που συμβαίνουν στον ίδιο τομέα.

H υποκειμενική πολιτική ευθύνη συνάπτεται με πράξεις ή παραλείψεις του φορέα μιας πολιτικής αρμοδιότητας και άρα αυτή είναι η κατά κυριολεξία πολιτική ευθύνη για την οποία γίνεται συνήθως λόγος.

H υποκειμενική πολιτική ευθύνη που αφορά είτε ένα πρόσωπο το οποίο κατέχει πολιτικό αξίωμα, είτε ένα συλλογικό υποκείμενο (π.χ. ένα κόμμα ή μια κυβέρνηση συνολικά) διακρίνεται με τη σειρά της σε τυποποιημένη πολιτική ευθύνη που συνεπάγεται θεσμικού χαρακτήρα επιπτώσεις και σε άτυπη ή διάχυτη πολιτική ευθύνη.

H τυποποιημένη πολιτική ευθύνη είναι συνταγματικά ρυθμισμένη και είναι είτε κοινοβουλευτική είτε εκλογική. H κοινοβουλευτική ευθύνη αφορά είτε τον Πρωθυπουργό και την κυβέρνηση συνολικά, είτε κάποιον υπουργό ή υφυπουργό ατομικά και συνεπάγεται είτε την παραίτηση είτε την άρση εμπιστοσύνης της Βουλής είτε την άρση της εμπιστοσύνης του Πρωθυπουργού προς υπουργό ή υφυπουργό. H εκλογική ευθύνη καταλογίζεται μέσω του εκλογικού αποτελέσματος και είναι το επίπεδο εκείνο στο οποίο συνδέεται η τυποποιημένη με την άτυπη και διάχυτη πολιτική ευθύνη που καταγράφεται στη συνείδηση της κοινής γνώμης και τη στάση του εκλογικού σώματος. Ανάλογα φαινόμενα ισχύουν, φυσικά, στο επίπεδο της τοπικής αυτοδιοίκησης, των συνδικαλιστικών οργανώσεων κ.ο.κ.

Στο βαθμό μάλιστα που τα κόμματα συγκροτούνται και λειτουργούν ως συνταγματικοί θεσμοί και οι θέσεις που λαμβάνουν συνιστούν πολιτική πράξη που συνεπάγεται ευθύνη, αντίστοιχες εκφάνσεις προσωποποιημένης και τυποποιημένης πολιτικής ευθύνης υπάρχουν και στον χώρο των κομμάτων, τόσο της συμπολίτευσης όσο και της αντιπολίτευσης, για τα ατομικά ή συλλογικά όργανά τους και με βάση τις καταστατικές προβλέψεις και τις διαδικασίες του καθενός από αυτά.

H συνηθέστερη πάντως μορφή πολιτικής ευθύνης είναι η άτυπη και διάχυτη πολιτική ευθύνηπου, ανεξάρτητα από την ρητή ή έμμεση ανάληψή της, καταγράφεται στην κοινή γνώμη και επηρεάζει την στάση του εκλογικού σώματος τόσο για πρόσωπα όσο και για κόμματα ή άλλες πολιτικές οντότητες (κυβερνήσεις, κόμματα, παρατάξεις κ.ο.κ.). Το γεγονός ότι αυτή η μορφή πολιτικής ευθύνης δεν οδηγεί σε άμεσες και ορατές πολιτικές συνέπειες (εκτός και αν μετασχηματιστεί σχετικά γρήγορα σε συγκεκριμένη εκλογική ευθύνη), δημιουργεί την αίσθηση ότι η ανάληψη της πολιτικής ευθύνης μπορεί να έχει απλώς και μόνο ρητορικό και ηθικό χαρακτήρα. Αυτό όμως σε τελική ανάλυση δεν αληθεύει, γιατί η πολιτική ευθύνη, έστω σωρευτικά και συμψηφιστικά, οδηγεί πάντα σε εκλογικού χαρακτήρα επιπτώσεις. Από την άποψη αυτή η άτυπη και διάχυτη πολιτική ευθύνη ταυτίζεται με το λεγόμενο πολιτικό κόστος που στην τρέχουσα γλώσσα του δημοσίου βίου γίνεται δεκτό με αρνητικές συνήθως συμπαραδηλώσεις: Ο υπολογισμός του πολιτικού κόστους θεωρείται στάση που δεν αρμόζει σε μία νεωτερική και υπεύθυνη αντίληψη για την πολιτική. Προφανώς όσοι ισχυρίζονται κάτι τέτοιο έχουν στο νου τους το βραχυπρόθεσμο πολιτικό κόστος και μία δημαγωγικού ή παλαιοκομματικού τύπου διαχείριση της πολιτικής. H συνεκτίμηση του πολιτικού κόστους είναι όμως σύμφυτη με την δημοκρατία και την υποχρέωση κάθε διαχειριστή της εξουσίας να απολογείται στους πολίτες. Βεβαίως το πολιτικό κόστος πρέπει να εκτιμάται υπό την έννοια αυτή είτε μεσοπροθέσμως εν όψει των επόμενων εκλογών, είτε μακροπροθέσμως, οπότε όμως μεταφερόμαστε από την κατηγορία της πολιτικής στην κατηγορία της ιστορικής ευθύνης, που είναι και το έσχατο επίπεδο πολιτικής ευθύνης.

Σε αντίθεση συνεπώς με την επικρατούσα στο δημόσιο λόγο αντίληψη ότι η πολιτική ευθύνη είναι κάτι αόριστο, σχεδόν μία υπεκφυγή σε σχέση με άλλες μορφές - νομικής - ευθύνης, η πολιτική ευθύνη είναι κάτι πολύ πιο απτό και συγκροτημένο, τόσο ως διαδικασία καταλογισμού όσο και ως σύστημα συνεπειών.

H πολιτική ευθύνη, όπως την ορίσαμε παραπάνω, είναι προφανές ότι μεταβιβάζεται ως το τελικό επίπεδό της, αυτό του Πρωθυπουργού και της κυβέρνησης συλλογικά, εφόσον δεν εξατομικεύεται είτε θεσμικά είτε πολιτικά σε χαμηλότερο επίπεδο. Αντίστοιχες διαδικασίες ή διεργασίες ισχύουν και για άλλες οντότητες, όπως τα κόμματα, οι συνδικαλιστικές ή δημοτικές παρατάξεις κ.ο.κ.

Από την άποψη αυτή η υποβολή παραίτησης από υπουργό που αναλαμβάνει - επειδή έτσι το αντιλαμβάνεται ως ορθό και πρέπον - την ευθύνη για οποιοδήποτε γεγονός και η άρνηση της αποδοχή της από τον Πρωθυπουργό δεν σημαίνει ακύρωση της πολιτικής ευθύνης, αλλά μετατόπισή της στο επίπεδο του Πρωθυπουργού και της κυβέρνησης συνολικά. Το αν υπάρχει ή όχι πολιτική ευθύνη θα κριθεί βέβαια είτε μέσω μιας τυποποιημένης συνταγματικά διαδικασίας κοινοβουλευτικής ευθύνης, είτε άτυπα μέσα στη συνείδηση της κοινής γνώμης και του εκλογικού σώματος, εντέλει δε με τη μορφή της εκλογικής ευθύνης, έστω και αν αυτό συμβεί συμψηφιστικά σε συνδυασμό με πολλά άλλα γεγονότα και μέσα σε πολλά άλλα συμφραζόμενα.

Προβληματικότερο από όλα είναι το να παραδέχεται ένα πολιτικό όργανο, όπως η κυβέρνηση ή ένα πολιτικό πρόσωπο όπως ο Πρωθυπουργό ή ο αρμόδιος υπουργός, ότι υπάρχει πολιτική ευθύνη, αλλά αυτή να καταλογίζεται σε υπηρεσιακό παράγοντα, έστω υψηλόβαθμο (όπως π.χ. ο αρχηγός ενός Γενικού Επιτελείου). Ένας απλός δημοκρατικός και συνταγματικός κανόνας λέει ότι πολιτική ευθύνη μπορεί να έχει μόνον όποιος δικαιούται, κατά τον λόγο της αρμοδιότητάς του, να έχει πολιτική άποψη και διακριτική ευχέρεια πολιτικών χειρισμών.Αλλιώς η ευθύνη ενός υπηρεσιακού προσώπου μπορεί να είναι πειθαρχική, ποινική ή αστική, αυτή όμως προκύπτει μέσα από τις σχετικές νομικές διαδικασίες και όχι με τους ταχείς ρυθμούς που υπαγορεύει η επικοινωνιακή αντίληψη για την πολιτική ευθύνη. H πρόταξη της πολιτικής ευθύνης υπηρεσιακών προσώπων και μάλιστα στρατιωτικών δεν είναι η καλύτερη και υγιέστερη δημοκρατική μέθοδος.

H πολιτική ευθύνη είναι συνεπώς η ίδια η ουσία της δημοκρατίας. Έξι μήνες μετά την ανάληψη των καθηκόντων της, το λιγότερο που μπορεί να αξιώνει κάποιος πολίτης από τη σημερινή κυβέρνηση της χώρας του, είναι να έχει την αίσθηση ότι κυβερνά και ότι δεν αντιπολιτεύεται την προηγούμενη κυβέρνηση και την ανάμνησή της. H συνείδηση ευθύνης για οτιδήποτε συμβαίνει στη χώρα είναι θεμελιώδης προϋπόθεση της δημοκρατικής διακυβέρνησης. Διαφορετικά μια κυβέρνηση δεν κυβερνά, αλλά βρίσκεται απλώς στην εξουσία. 

---

 *Άρθρο Ευ. Βενιζέλου στα ΝΕΑ, 15 Σεπτεμβρίου 2004

Το έγκλημα στο Μάτι 23 7 2018

Η άποψη μου για το έγκλημα στο Μάτι. 
Μετά απο τόσες ώρες βίντεο και 2 προσωπικές επισκέψεις στα καμένα:
1. η υπόθεση χάθηκε όταν η φωτιά ήταν ακόμη ελέγξιμη μεταξύ Νταού Πεντέλης και Λυρείου. Αν δείτε όλα τα βίντεο των καναλιών, όλοι ασχολούνταν με την Κινέττα και πολύ δύσκολα ακουγόταν κάποια ανταπόκριση απο Νέο Βουτζά. Για εικόνα ούτε λόγος. Κανένα ενδιαφέρον όταν ήταν σε πλήρη εξέλιξη η καταστροφή.
2. Όταν η φωτιά έφτασε μεταξύ Νέου Βουτσά και Αγίας Μαρίνας, δεν στάθηκε στο ρέμα αλλά πέρασε και τότε ήλθε αυτός ο περίεργος "τρελλός" άνεμος των 9-10 μποφώρ που της άλλαξε κατεύθυνση και την έστειλε προς το Μάτι.
3. Φίλοι που ζουν εκεί επιμένουν ότι: κανένας δεν ειδοποίησε για φωτιά. Κανένα SMS δεν στάλθηκε απο την Πολιτική Προστασία. ΔΕΝ ακούστηκε ούτε η σειρήνα της Πολιτικής Προστασίας. Πλήρης ύπνωση. 
4. Πυροσβεστικά και υδροφόρες ΔΕΝ είχαν παραταχθεί στην Λ. Μαραθώνος. Πολλοί κάτοικοι καταγγέλουν ότι οι Πυροσβεστικοί Κρουνοί ΔΕΝ διέθεταν νερό, δηλαδή ήταν διακοσμητικοί.
5. Αν είχε λειτουργήσει στοιχειώδης προειδοποίηση στους λουόμενους και κατοίκους και είχε καθυστερήσει το πέρασμα της φωτιάς απο την Λ. Μαραθώνος, θα είχε γίνει η εκκένωση.
6. Εφόσον ΔΕΝ λειτούργησε το Σύστημα Πολιτικής Προστασίας, στο τέλος επικράτησε τρόμος και χάος, βγήκαν όλοι με τα αυτοκίνητα, κόλλησαν και έδωσαν υπερβολικό θερμικό φορτίο μέσα στο Μάτι, γιαυτό και η ζημιά εκεί είναι πολύ μεγαλύτερη.
7. Επαναλαμβάνω, αρκετοί περιέγραφαν την φωτιά ως ΕΡΠΟΥΣΑ ΛΑΒΑ. Αν δείτε υπάρχουν πολλά δένδρα που έχουν καεί χαμηλά και όχι οι κορυφές τους.
8. Η Πολιτική Προστασία οργανώνεται σε ρεαλιστική βάση, δηλαδή με τις υπάρχουσες συνθήκες. Δεν υπάρχει δικαιολογία περι στενών δρόμων, πιθανότητας αυθαιρέτων κλπ.
9. Θεωρώ ύβρι της Κυβέρνησης και των αρμοδίων Ενστόλων να αναφέρονται σε "ΤΙΜΩΡΙΑ" των παρανομούντων. Έχουν ήδη αναρτηθεί χάρτες με όλες τις χορτολιβαδικές εκτάσεις απο την Καλλιτεχνούπολη, τον Νέο Βουτζά, την Νέα Μάκρη, τον Μαραθώνα απο το 1935. Έχουν ήδη κυκλοφορήσει οι πρεάξεις παραχώρησης των εκτάσεων αυτών στους πρόσφυγες της Μικρασιατικής καταστροφής απο τον Ελευθέριο Βενιζέλο. Το "δάσος" που περιγράφουν μερικοί, είναι φυτεμένα πεύκα απο τους ιδιοκτήτες, διότι όλοι γνωρίζουν ότι το πεύκο και το κυπαρρίσια δεν χρειάζονται πότισμα, δεν βγάζουν καρπούς για να χαλάσει το καλλιεργούμενο έδαφος και δημιουργεί "σύνορα" ιδιοκτησίας.. Έχει ένα σοβαρό μειονέκτημα. Γίνεται εύκολα μεταφορά και πολλαπλασιασμός απο τον αέρα .
Καταλήγω: η ζημιά απο την συγκεκριμένη πυρκαγιά, με τις συνθήκες και την ταχύτητα που εξελίχθηκε, εφόσον δεν κρατήθηκε στην γέννηση της, θα γινόταν. 
Μπορούσαμε όμως εύκολα να γλυτώσουμε την εκατόμβη των νεκρών, αν λειτουργούσε το Σχέδιο Πολιτικής Προστασίας, που τόσο διαφημίζει ο Κος Τόσκας.
Έχω γράψει σε άλλη Ανάρτηση ότι για να έχουμε επιτυχές αποτέλεσμα σε ένα Σχέδιο Δράσης, απαιτείται Ηγετική φυσιογνωμία η οποία θα μπορέσει να πάρει το βάρος της Οργάνωσης και Εκτέλεσης του σχεδίου και βέβαια να πάρει το βάρος της ΕΥΘΥΝΗΣ των απαραίτητων εντολών την ώρα της Μάχης.Το ίδιο και υφισταμένους που θα εκτελέσουν τις εντολές άμεσα και αδιαμαρτύρητα. Η Κυβέρνηση αποδείχθηκε ανίκανη να τοποθετήσει τους κατάλληλους ανθρώπους στις κατάλληλες θέσεις. 
Έτσι παρακολουθήσαμε το απίθανο Συμβούλιο ενημέρωσης του Κου Τσίπρα με άφωνους τον αρμόδιο Υπουργό Κο Τόσκα και την Περιφερειάρχη Κα Δούρου.
Για την Συνέντευξη - φαρσοκωμωδία του Κυβερνητικού εκπροσώπου, του Υπουργού και των Αρχηγών, ταιριάζει μία λέξη: Ντροπή και Υβρις για τους Νεκρούς μας,.

Έξοδος απο Μνημόνια και Δείκτες Ανάπτυξης

Όλοι γνωρίζουν ότι ΔΕΝ υπάρχει περίπτωση να έχουμε μεγάλους ρυθμούς Ανάπτυξης, όσο έχουμε τα Capital Controls και την ΥΠΕΡφορολόγηση.
Η Κυβέρνηση βέβαια λόγω των ιδεοληψιών της, επιθυμεί αυτή την άσχημη κατάσταση. 
Υπάρχει ο φταίχτης κατά τον ΣΥΡΙΖΑ: Ευρωπαϊκή Ένωση και Δανειστές.
Από την άλλη διαβάζουμε ότι ο SSM ζητά από τις Τράπεζες να εντείνουν τις προσπάθειες να διευθετήσουν ή να βοηθήσουν όσες επιχειρήσεις έχουν κόκκινα δάνεια. 
Το ζητούμενο είναι ότι οι Τράπεζες πλέον, λειτουργούν με πλήρη Επιτροπεία από τους Δανειστές. Άρα δεν μπορούν να συνεννοηθούν μεταξύ τους οι Διευθύνσεις; Δεν υπάρχει συνολικό σχέδιο Δράσης για την επαναφορά της Ελλάδας μετά την περίφημη έξοδο; Ή πάμε στο κακό σενάριο να μην θέλουν να ορθοποδήσει η Ελλάδα μέχρι να γίνουν οι Γεωστρατηγικές συμμαχίες και μοιρασθεί και ο υπόγειος πλούτος της χώρας. Τα υπόλοιπα τα έχουν ήδη πάρει με το Υπερταμείο που εύκολα παρέδωσε για 99 χρόνια ο Τσίπρας με τον Καμένο.
http://www.capital.gr/oikonomia/3307505/thilia-anergias-kai-xamilis-anaptuxis-stin-ellada

Εθνική Στρατηγική για τη Βιομηχανία

Κοινή παρέμβαση ΣΕΒ – Ελληνικής Παραγωγής και Περιφερειακών Βιομηχανικών Συνδέσμων για τη Βιομηχανία

Εθνική Στρατηγική για τη Βιομηχανία

Η ενίσχυση της βιομηχανίας στο πλαίσιο της ευρωπαϊκής βιομηχανικής 

στρατηγικής ως προτεραιότητα για την ανάκαμψη της οικονομίας  

 «Να γίνει εθνικός στόχος η αύξηση της βιομηχανικής παραγωγής στο 12% 

του ΑΕΠ έως το 2020»

Κοινή παρέμβαση:

ΣΕΒ σύνδεσμος επιχειρήσεων και βιομηχανιών

Ελληνική Παραγωγή – Συμβούλιο Βιομηχανιών για την Ανάπτυξη

ΣΒΑΠ Σύνδεσμος Βιομηχανιών Αττικής – Πειραιώς

ΣΒΘΚΕ Σύνδεσμος Βιομηχανιών Θεσσαλίας και Κεντρικής Ελλάδος

ΣΒΠΔΕ Σύνδεσμος Επιχειρήσεων και Βιομηχανιών Πελοποννήσου και Δυτικής Ελλάδος

ΣΒΣΕ Σύνδεσμος Βιομηχανιών Στερεάς Ελλάδας.

Νοέμβριος 2017

Α. Η αναγκαιότητα

Ο τομέας της βιομηχανίας και ειδικότερα της μεταποίησης είναι η καρδιά κάθε σύγχρονης
οικονομίας και διαδραματίζει κομβικό ρόλο για την ανάπτυξη και την απασχόληση.
Παρέχει σταθερές και ποιοτικές θέσεις εργασίας, αποτελεί τη βάση της εξωστρέφειας,
στηρίζει τα δημόσια έσοδα, μετατρέπει την καινοτομία σε επιχειρηματικότητα και καθορίζει
την παγκόσμια οικονομική θέση της κάθε χώρας.

Τα τελευταία χρόνια η Ευρώπη αλλά και οι ΗΠΑ υιοθετούν και εφαρμόζουν πολιτικές
ενίσχυσης της βιομηχανίας και ειδικότερα της μεταποίησης, αναγνωρίζοντας ότι η
υποχώρησή της συνιστά απειλή για την ανταγωνιστικότητα των οικονομιών τους και
την κοινωνική συνοχή.

B. Η Ευρωπαϊκή πολιτική

Τον Ιανουάριο του 2014 η Ευρωπαϊκή Επιτροπή, αντλώντας τα διδάγματα από την
παγκόσμια κρίση του 2008, υιοθέτησε τη φιλόδοξη Ανακοίνωση «Για μια Ευρωπαϊκή
Βιομηχανική Αναγέννηση» (COM/2014/014), θέτοντας ως στόχο την αύξηση του
μεριδίου της μεταποίησης στο 20% του ευρωπαϊκού  ΑΕΠ (από 13,9% το 2014 και
14,4% το 2016) έως το 2020.

Η Ανακοίνωση επικεντρώνεται στην ανάγκη αντιστροφής της αποβιομηχάνισης,
εκτιμώντας πως μια ισχυρή βιομηχανική βάση έχει καθοριστική σημασία για την
ενίσχυση της ανταγωνιστικότητας της ευρωπαϊκής οικονομίας στο πλαίσιο της
παγκοσμιοποίησης, αλλά και για την ευημερία των ευρωπαίων πολιτών.

Όπως χαρακτηριστικά επισημαίνεται, «η κρίση ανέδειξε τη σημασία της πραγματικής
οικονομίας και μιας ισχυρής βιομηχανίας στην Ευρώπη λόγω (και) της υψηλής
διαδραστικότητάς της μεταξύ διαφορετικών τομέων» υπογραμμίζοντας ότι «η
βιομηχανική εγκατάλειψη της Ευρώπης δεν μπορεί να συνεχιστεί».

Πρόσφατα, στις 13 Σεπτεμβρίου 2017, η Ευρωπαϊκή Επιτροπή ανακοίνωσε μια
«ανανεωμένη στρατηγική της ΕΕ για τη βιομηχανική πολιτική για την ενίσχυση της
βιομηχανίας και της ανταγωνιστικότητας της Ευρώπης», επαναβεβαιώνοντας την
προσήλωσή της στην επίτευξη του στόχου για αύξηση του μεριδίου της μεταποίησης
στο 20% (κατά μέσο όρο) του ευρωπαϊκού ΑΕΠ έως το 2020.

Γ. Η περίπτωση της Ελλάδας

Στη χώρα μας, η συνεχής εγκατάλειψη της μεταποίησης και ο αρνητισμός απέναντι
στην επιχειρηματικότητα είχαν ριζώσει στην νοοτροπία της Πολιτείας, στους νόμους,
στις διαδικασίες, στο δημόσιο διάλογο και τις πολιτικές προτεραιότητες, με αποτέλεσμα,
να συρρικνωθεί δραματικά η μεταποιητική βάση. Το στοιχείο αυτό, συνδυαζόμενο με
την απώλεια ανταγωνιστικότητας της ελληνικής οικονομίας, οδήγησαν στην εκτόξευση
του ελλείμματος στο εξωτερικό ισοζύγιο, καθιστώντας τη χώρα, σε συνδυασμό με τον
δημοσιονομικό εκτροχιασμό, διπλά ευάλωτη σε κάθε διεθνή κρίση.

Παρά τις επιπρόσθετες δυσκολίες με τις οποίες βρέθηκε αντιμέτωπη, η ελληνική
βιομηχανία επέδειξε αξιοσημείωτη ανθεκτικότητα στα χρόνια της κρίσης. Λόγω των
υψηλών πολλαπλασιαστικών επιδράσεών της, η συμβολή της στην οικονομία και την
κοινωνία είναι ακόμα και σήμερα, παρά τη χαμηλή συμμετοχή της στο ΑΕΠ, καθοριστική:
Οι μεταποιητικές δραστηριότητες δημιουργούν το 9,9% περίπου της ακαθάριστης προστιθέμενης 
αξίας (ΑΠΑ) το 2016 που αντιστοιχεί στο 8,6%του ΑΕΠ, ενώ ο ευρύτερος βιομηχανικός τομέας 
(μεταποίηση, εξόρυξη, ενέργεια, κτλ) δημιουργεί το13,8% της ΑΠΑ, με €20,5 δισ. άμεσα, ακόμα 
και μέσα στην κρίση και συνεισφέρει το 19,8% του ακαθάριστου λειτουργικού πλεονάσματος[1], 
δηλαδή €13δισ.
Το 87,7% των εξαγωγών αγαθών είναι βιομηχανικά προϊόντα (αξίας €22,3 δισ.) ή το 42,1% 
των συνολικών εξαγωγών (συμπεριλαμβανομένου του τουρισμού, της ναυτιλίας των μεταφορών, 
κλπ.) μέσα από εξαγωγές σε 181 χώρες.

Η βιομηχανία δημιουργεί απασχόληση σε περίπου 1,2 εκατομμύριο εργαζόμενους 
(άμεση, έμμεση και προκαλούμενη επίδραση, πηγή ΙΟΒΕ). Δηλαδή, 1 στους 4εργαζομένους 
απασχολείται σε βιομηχανικές δραστηριότητες ή σε δραστηριότητες που οφείλονται στη βιομηχανία.
Η βιομηχανία συνεισφέρει το 40% του συνολικού φόρου εισοδήματος 
νομικών προσώπων, ενώ ακόμα και μέσα στην κρίση πραγματοποίησε €23 δισ.επενδύσεις 
(2009-2015).

Δ. Για μια εθνική βιομηχανική πολιτική

Στην Ελλάδα δεν έχει υπάρξει μέχρι τώρα μια ολοκληρωμένη προσέγγιση βιομηχανικής πολιτικής
αλλά και συμμετοχής στην επεξεργασία, διαμόρφωση και εφαρμογή της ευρωπαϊκής στρατηγικής
ενίσχυσης της βιομηχανίας. Η χώρα βρίσκεται στις τελευταίες θέσεις της ευρωπαϊκής κατάταξης
σε ό,τι αφορά τη συμμετοχή της μεταποίησης στο ΑΕΠ (κάτω του 10% έναντι 15% του μέσου
ευρωπαϊκού όρου) αλλά εξακολουθεί να μην έχει εθνικό στόχο για το 2020, στο πλαίσιο της 
ευρωπαϊκής πολιτικής «για την Αναγέννηση της Ευρωπαϊκής Βιομηχανίας».

Υπάρχουν ωστόσο προφανείς λόγοι για μία εθνική βιομηχανική στρατηγική στο πλαίσιο των
προτεραιοτήτων που θέτει και η Ευρωπαϊκή Επιτροπή για την βιομηχανική ανασυγκρότηση:

Έξοδος από την κρίση: Η ανάκαμψη στο πλαίσιο του διεθνούς ανταγωνισμού και οι θετικοί 
ρυθμοί αύξησης του ΑΕΠ για την Ελλάδα δεν θα μπορέσουν να επιτευχθούν χωρίς την αύξηση 
της εξωστρεφούς βιομηχανικής παραγωγής (μέσω διεθνώς εμπορεύσιμων προϊόντων – 
tradable goods) και των παραγωγικών επενδύσεων.

Νέες θέσεις εργασίας. Η προσπάθεια αναγέννησης της ίδιας της μεταποίησης θα δώσει ώθηση 
σε σειρά άλλων οικονομικών δραστηριοτήτων που εξαρτώνται από αυτήν, άμεσα ή έμμεσα, 
σε όλους τους τομείς της οικονομίας, με διατηρήσιμο αποτέλεσμα την αύξηση των θέσεων 
εργασίας και τη βελτίωση των εισοδημάτων. 
Ευρωπαϊκή κατεύθυνση: Οφείλουμε να εξειδικεύσουμε και να προσαρμόσουμε τους γενικούς 
άξονες που θέτει η Ευρωπαϊκή Βιομηχανική Στρατηγική στην ελληνική πραγματικότητα, ώστε 
να αξιοποιήσουμε τις δυνατότητες που προσφέρονται και να προσαρμόσουμε τις λύσεις στα 
ειδικότερα προβλήματα που αντιμετωπίζει η Ελληνική βιομηχανία.

Ένα μεσοπρόθεσμο σχέδιο βιομηχανικής ανάπτυξης είναι η απαραίτητη εκκίνηση για την
υπέρβαση των χρόνιων υστερήσεων και τη σταδιακή σύγκλιση προς τον ευρωπαϊκό μέσο όρο.

Άμεση προτεραιότητά μας στο πλαίσιο αυτό είναι η δέσμευση σε έναν εθνικό στόχο 
για την αύξηση της συμμετοχής της μεταποίησης στο 12% στο ΑΕΠ έως το 2020 και 
στο 15%μεσοπρόθεσμα.

Η υιοθέτηση εθνικού στόχου για τη μεταποίηση πρέπει να γίνει με ευρεία συναίνεση, στο 
πλαίσιο μιας μακροχρόνιας στρατηγικής που θα υπηρετείται με τις κατάλληλες πολιτικές 
εθνικής και περιφερειακής εμβέλειας, με συμπληρωματικές δράσεις που θα εξειδικεύουν, 
ποσοτικοποιούν και υποστηρίζουν την πορεία σύγκλισης με τον ευρωπαϊκό μέσο όρο, μα κυρίως 
με συνέχεια και συνέπεια ανεξαρτήτως εκλογικών κύκλων και πολιτικών αλλαγών. 
Η στρατηγική για την ανάπτυξη της βιομηχανίας και ο σχετικός ποσοτικός στόχος πρέπει να 
αποτελούν και βασικά δομικά στοιχεία του Εθνικού Αναπτυξιακού Σχεδίου (Growth Strategy) 
που συζητείται αυτή την περίοδο.

Η υιοθέτηση Εθνικού στόχου οφείλει να αποτελεί την αφετηρία και το σημείο αναφοράς για μια
ελληνική βιομηχανική πολιτική, σε συνάφεια με τις κατευθυντήριες γραμμές της Ε.Ε., αλλά και
με συμπληρωματικές δράσεις εθνικής εμβέλειας που να εξειδικεύουν και υποστηρίζουν την
πορεία σύγκλισης με τον ευρωπαϊκό μέσο όρο.

Η προσέγγιση αυτή πρέπει να περιλαμβάνει την περιοδική αξιολόγηση της πορείας επίτευξης
του στόχου και την αναθεώρηση των μέσων και των πολιτικών που υιοθετούνται.

Μεταξύ άλλων, η εφαρμογή μιας εθνικής στρατηγικής για τη βιομηχανία, θα διευκολύνει την
ποιοτική αναβάθμιση της ελληνικής μεταποίησης προς τις εξής κατευθύνσεις:

Εξωστρεφής προσανατολισμός με διεθνώς εμπορεύσιμα προϊόντα και συμμετοχή σε 
διεθνείς αλυσίδες αξίας. Σταδιακά η ελληνική μεταποίηση πρέπει να μετατραπεί σε προμηθευτή                                                                            ενδιαμέσων και τελικών αγαθών, με επιστροφή των μεριδίων τελικών αγαθών μεταποίησης                                                                                        ως % των συνολικών εξαγωγών στο 50% (που ήταν το 2005), έναντι του 38% (το 2011).

Ταχύτερη και ουσιαστικότερη ενσωμάτωση της καινοτομίας στην παραγωγή, στις διεργασίες                                                                                   και τα προϊόντα, που βελτιώνουν τη διεθνή ανταγωνιστικότητα της μεταποίησης
Επιτάχυνση νέων παραγωγικών επενδύσεωνμε υψηλή προστιθέμενη αξία και παραγωγή                                                                                       προϊόντων με καινοτομία, τεχνολογία και προστιθέμενη αξία.

Βελτίωση επιχειρηματικού περιβάλλοντοςκαι μείωση της γραφειοκρατίας, ώστε να βελτιωθεί                                                                                   η θέση σε δείκτες όπως το Doing Business (61η θέση σήμερα), WEF (87η θέση σήμερα), ΟΟΣΑ,                                                                             ρυθμιστικά εμπόδια για ίδρυση επιχειρήσεων (27η θέση σήμερα στις 42 χώρες), κτλ.

Ε. Η πρόκληση

Η οριστική και βιώσιμη έξοδος από την κρίση προϋποθέτει ένα νέο παραγωγικό και αναπτυξιακό
υπόδειγμα βασισμένο στην ενίσχυση της εγχώριας παραγωγής και μεταποίησης και στην αύξηση
της παραγωγής διεθνώς εμπορεύσιμων αγαθών. Η απουσία έως σήμερα συνεκτικής βιομηχανικής
πολιτικής έχει οδηγήσει σε αποσπασματικές παρεμβάσεις, οι οποίες δεν έχουν επιφέρει
ικανοποιητικά αναπτυξιακά αποτελέσματα. Η αντιστροφή αυτής της κατάστασης πρέπει να
αποτελέσει προτεραιότητα με πολιτικές που θα αλλάξουν τα δεδομένα ως προς την υψηλής
προστιθέμενης αξίας παραγωγή στη χώρα και κατά προέκταση την ικανότητα της χώρας να εξάγει
αυτά τα προϊόντα. Μία πρώτη προτεραιότητα σε αυτές τις πολιτικές θα πρέπει να είναι οι επενδύσεις.

Οι συνυπογράφοντες το κείμενο φορείς θα αναλάβουν σειρά ενημερωτικών πρωτοβουλιών και
παρουσίασης εξειδικευμένων προτάσεων πολιτικής προκειμένου να επιτευχθεί ο εθνικός στόχος
για τη μεταποίηση στο πλαίσιο μιας μακροχρόνιας Εθνικής Στρατηγικής προστιθέμενης αξίας και
αύξησης της συμβολής της μεταποίησης στον εθνικό πλούτο της χώρας. Καλούμε την Πολιτεία,
όλα τα κόμματα και τους κοινωνικούς εταίρους να υιοθετήσουν και να στηρίξουν αυτήν την
πρωτοβουλία, καθώς και όλους τους κλαδικούς βιομηχανικούς και μεταποιητικούς συνδέσμους
να συνυπογράψουν το κοινό πλαίσιο παρέμβασης προς την Πολιτεία και τα κόμματα.

[1] Ακαθάριστο Λειτουργικό Πλεόνασμα = Ακαθάριστη Προστιθέμενη Αξία – Αμοιβές μισθωτών
– Φόροι στην παραγωγή + Επιδοτήσεις (χωρίς αγορά ακινήτων)

• 
  

1. 
   

11o ΣΥΝΕΔΡΙΟ Αρχών & Θέσεων Νέας Δημοκρατίας 16-17/12/2017 Metropolitan Expo ..... ..... Κατάθεση θέσης Δημήτρη Σύρμου στην Επιτροπή Συνεδρίου ..... Αξιολογημένου Στελέχους Μητρώου ΝΔ - Ενότητα Βοιωτίας ....... Θέμα: η συμβολή της Μεταποίησης στη έξοδο από την Κρίση

Κυρίες & Κύριοι Σύνεδροι, αγαπητοί φίλοι και συναγωνιστές,
Είμαι Δ. Μηχανικός και Μέλος του Πειθαρχικού Συμβουλίου του ΤΕΕ με την ΔΚΜ. Επίσης είμαι Αντιπρόεδρος του Συνδέσμου Βιομηχανιών Πλαστικών Ελλάδας.
Εκπροσωπώ ένα μεγάλο κομμάτι των Μικρομεσαίων Βιομηχανιών, Επιχειρηματιών και Επαγγελματιών. Έτσι έρχομαι να καταθέσω την αγωνία της Επιχειρηματικής τάξης, αλλά και τις δυνατότητες, το Όραμα που μπορεί να μεταδώσει στην Ελληνική Κοινωνία, στις δραματικές στιγμές που περνάει από τους πειραματισμούς και τις κακές προθέσεις μίας απαράδεκτης, καταστροφικής Κυβέρνησης της Αριστεράς του μπάχαλου.
Η σημερινή κατάσταση είναι δραματική. Παιδεία, Υγεία, Δικαιοσύνη, Δημόσια Διοίκηση είναι διαλυμένα. Η Ανάταξη της Κοινωνίας απαιτεί την Ανάταξη της Οικονομίας, της Ανάπτυξης. Απαιτείται παραγωγή πλούτου και αύξηση του ΑΕΠ.
Σήμερα, τα στοιχεία λένε ότι η Ελληνική Παραγωγική Βιομηχανία συμμετέχει κατά 8% στο ΑΕΠ της χώρας, αντί του 15% που έχει η Ευρωπαϊκή Ένωση και στόχου για 20% για το 2020. Τα δις που ήλθαν στην χώρα από ΜΟΠ, ΠΕΠ, ΕΣΠΑ των Ευρωπαϊκών προγραμμάτων, ακολούθησαν ένα Οικονομικό μοντέλο που δεν είχε ως βάση τις παραγωγικές επενδύσεις, ώστε να δώσουν ανταγωνιστικά πλεονεκτήματα στις Ελληνικές Επιχειρήσεις.
Πρόσφατη μελέτη του ΙΟΒΕ έδειξε ότι:
• κάθε ΕΥΡΩ που επενδύεται στις Ιδιωτικές Επενδύσεις των Μ.Μ. Επιχειρήσεων έχει πολλαπλασιαστή περίπου 3,1
• το 31% της απασχόλησης οφείλεται στην Μεταποίηση (1,24 εκ απασχολούμενοι),
• για κάθε 1 εκ. κύκλου εργασιών της Μεταποίησης, στην Απασχόληση στην Ελλάδα προστίθενται 22 θέσεις εργασίας,
• για κάθε θεση εργασίας στην Μεταποίηση δημιουργούνται συνολικά στην Οικονομία 3,5 θέσεις Απασχόλησης.
Τα νούμερα είναι πολύ μεγάλα και δείχνουν ότι η στήριξη της Μικρομεσαίας Ελληνικής Παραγωγικής Επιχειρηματικότητας, είναι ΑΝΑΓΚΑΙΑ και ΙΚΑΝΗ συνθήκη για την παραγωγή νέου χρήματος, έτσι η Επιχειρηματικότητα μπορεί να γίνει ο μοχλός Ανάταξης της Οικονομίας.
Κυρίες και Κύριοι, ας μην απατόμαστε. Οι μεγάλες Ξένες Επενδύσεις Παγίου Κεφαλαίου απαιτούν Πολιτική σταθερότητα αλλά πρωτίστως ΚΛΙΜΑ, Εξωτερικό Επιχειρηματικό Περιβάλλον Αναπτυξιακό. Αυτό προσφέρει η εγχώρια Παραγωγή & Μεταποίηση.
Παρόλα τα προβλήματα, την κρίση της 6ετίας, τον Κρατισμό, το αντιπαραγωγικό Δημόσιο, τις απαράδεκτες συνθήκες χρηματοδότησης επιχειρήσεων από τις Τράπεζες και τα «περίεργα», θα έλεγα, λάθη των Μνημονίων είμαστε ακόμη ζωντανοί, όρθιοι, δυναμικοί, με στόχους και Όραμα, ένα πιεσμένο ελατήριο, όπως το αποκαλούν οι Οικονομικοί Αναλυτές.
Η Ελληνική Παραγωγή και Μεταποίηση έχει τις δυνατότητες να συμβάλει σε ικανό βαθμό:
1. στην σταθεροποίηση της Οικονομίας.
2. στην Παραγωγή Πλούτου και την δίκαιη κατανομή του
3. στην ουσιαστική συμβολή της στην Ανάπτυξη.
4. στην Καινοτομία, τις Start Ups επιχειρήσεις «ζωηρών» νέων επιστημόνων μας.
5. στην Απασχόληση, την αποκατάσταση των σχέσεων με τους άνεργους, τους επαγγελματίες. Αυτοί είναι οι άνθρωποι μας, οι συνεργάτες μας, οι φίλοι μας. Πάντα αισθανόμασταν ότι είμαστε στην ίδια πλευρά.
6. στην επιστροφή των κορυφαίων επιστημόνων από το εξωτερικό, δημιουργώντας το κατάλληλο κλίμα.
7. στην δημιουργία του κατάλληλου εξωτερικού Περιβάλλοντος, ώστε να δραστηριοποιηθούν επενδύσεις από ξένα Κεφάλαια στην Χώρα.
8. στην βοήθεια ανασχεδιασμού της Παιδείας και της Εκπαίδευσης, στα πλαίσια της Αριστείας, των Αξιών, της Παιδείας που έζησε την μεγαλύτερη απαξίωση στις Κυβερνήσεις ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ.
9. στην αποσυμπίεση της Δικαιοσύνης, που έχει φορτωθεί όλα τα προβλήματα επιχειρηματιών, επαγγελματιών, ανέργων, δανείων, κατασχέσεων που έχουν κάνει τον χρόνο απονομής της δικαιοσύνης τεράστιο, με αποτέλεσμα το τέλμα.
10. στην αλλαγή Πολιτικής και λειτουργίας των Τραπεζών, την επανεισαγωγή Κεφαλαίων από το εξωτερικό και την μετάβαση στις κανονικές τραπεζικές λειτουργίες, έξω από Capital Controls, φόβο για «κούρεμα» καταθέσεων των Ελλήνων πολιτών.
Κυρίες και Κύριοι, ο Φιλελευθερισμός στηρίζεται στον ενεργό Πολίτη, τον Ιδιώτη, τον Επαγγελματία, τον Επιχειρηματία της Παραγωγής, της Μεταποίησης, της Αγροτοκτηνοτροφίας, του Τουρισμού.
Μόνοι μας εμείς οι Έλληνες θα τα καταφέρουμε. Μην περιμένετε βοήθεια από ξένους, φίλους, δανειστές, φιλέλληνες. Όλοι αυτοί θα έλθουν για να συνδράμουν όταν δουν ότι εμείς οι Έλληνες αποφασίσαμε να σοβαρευτούμε, να εργαστούμε με πλάνο, με επαγγελματισμό, με συνέπεια λόγων και έργων.
Είμαστε έτοιμοι. Εμπιστευτείτε μας. Αξιοποιήστε μας. Εκμεταλλευτείτε μας….
Στηρίξτε την Πολιτική της Φιλελεύθερης Παράταξης πάνω στις Αξίες και δυνατότητες της Ιδιωτικής Πρωτοβουλίας, μαζί με ένα αποτελεσματικό Δημόσιο και μία Συντεταγμένη Πολιτεία.
Αυτό είναι το τρίπτυχο της Επιτυχίας της Πατρίδας μας.
Σας ευχαριστώ.

Οι απαντήσεις στο Ερωτηματολόγιο του Συνεδρίου της ΝΔ

Αξιόλογα στελέχη που έχουν επαφή με τους Πολίτες και τα προβλήματά τους, ζητούν οι φίλοι της ΝΔ!

Στην ερώτηση τι είναι πιο σημαντικό για ένα κόμμα (μέχρι δύο επιλογές), "να έχει ισχυρό ηγέτη" απάντησε το 26,5%, "να λέει την αλήθεια" απάντησε το 39,3%, "να έχει πρόγραμμα" απάντησε το 34%, "να έχει αξιόλογα στελέχη" απάντησε το 40% και "να είναι σε επαφή με το λαό και τις ανάγκες του" απάντησε το 43,8%.

Στην ερώτηση εάν δίνετε σημασία σε ένα κυβερνητικό πρόγραμμα της ΝΔ, "ναι, γιατί θέλω να ξέρω τι θα κάνει την επόμενη ημέρα" απάντησε το 81,6%, "όχι, γιατί ούτως ή άλλως τα προγράμματα ποτέ δεν εφαρμόζονται" απάντησε το 9,8% και "όχι, γιατί σε περίοδο μνημονίων τα πάντα είναι μονόδρομος" απάντησε το 8,6%.

Στην ερώτηση τι πιστεύετε ότι θα ενισχύσει την εικόνα της Νέας Δημοκρατίας, "η ανανέωση στα στελέχη της" απάντησε το 66,4% και "η ενδυνάμωση της ενότητάς της" απάντησε το 33,6%.
Το Μητρώο Αξιολογημένων Στελεχών της ΝΔ, 1ο στις προτιμήσεις!

Καλή Χρονιά - Η επόμενη μέρα....

Πραγματικότητα ειναι αυτό που συμβαίνει ΤΩΡΑ, ενώ εμεις έχουμε άλλα σχέδια ή όνειρα.

Ας αφήσουμε τα ακατάσχετα Ευχολόγια και ας δούμε πως θα αντιμετωπίσουμε την σκληρή πραγματικότητα, με την είσοδο της Νέας Χρονιάς.

Το 2018 ειναι απο τις δυσκολότερες χρονιές γιατί πέρα από το τσουνάμι υπερφορολόγησης, την ανεργία, την μετανάστευση, έχουμε την μεγάλη Παραμύθα με την έξοδο απο τα Μνημόνια.

Ας υποθέσουμε λοιπόν οτι μαζεύει ο Τσιπρας και η Κυβέρνηση και το ξύγκι της μύγας. Μαζεύει 15-20-25 δις και ζητά να βγει απο τα Μνημόνια "καθαρή".
ΟΚ! Μετά ποιο ειναι το πλάνο της χώρας;

Που ειναι οι Τράπεζες;
Θα σταματήσουν οι πλειστηριασμοί;
Θα αρθούν τα Capital Controls;
Θα υπάρξει χρηματοδότηση των Επιχειρήσεων;
Ποιών Επιχειρήσεων; Ιδιωτικών, ΣΔΙΤ, ΚοινΣΕπ;
Τι θα γίνει με τους ανέργους του Ιδιωτικού τομέα;
Ποιος θα ειναι ο ελάχιστος μισθός πείνας;
Πόσο θα μειώνονται οι συντάξεις;
Που ειναι ο πάτος - απόπατος του βαρελιού;
Πότε θα σταματήσει το χάος με τα Δασαρχεία, τα Λιμεναρχεια, την Αρχαιολογία, την γη υψηλής παραγωγικότητας, την χωροθέτηση επιχειρήσεων, το Κτηματολόγιο;
Δεν συζητάμε για τα Εθνικά, γεωπολιτικά, ΑΟΖ, υφαλοκρηπίδα, ενεργειακά.
Ένα τσουνάμι συσσωρευμένων, εξαιρετικά δύσκολων προβλημάτων, τα οποία διόγκωσε και δεν μπορει να αντιμετωπίσει η Κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ, διότι δεν μπορεί, δεν εχει ικανότητες, παρά μόνο ιδεοληψίες και κόλλημα στην Καθεστωτική καρέκλα.
Μέσα σε όλα αυτά, η ΕΕ αλλάζει Πολιτικες και πρόσωπα, τα καινούργια δεν γνωρίζουν σε βάθος τα ζητήματα και βλέπουν απέναντι τους μια "κακή" και σπάταλη Ελλάδα του Κρατισμού, του Κομματισμού, του Συνδικαλισμού.
Πόσοι εξακολουθείτε να εισθε αισιόδοξοι με Αλέξη Τσίπρα, Πάνο Καμμένο και Κυβέρνηση Συριζανέλ;

Το τέλος της Μικρομεσαίας Πραγωγικής & Μεταποιητικής Βιομηχανίας απο τον ΣΥΡΙΖΑ

Το σκληρό μοντέλο που "διαπραγματεύτηκε" ο Τσίπρας με τους Δανειστές και επελέγη, ειναι αυτός της διάλυσης της ΜικροΜεσαιας Παραγωγικής - Μεταποιητικής Βιομηχανίας, που κυριαρχούσε στην Ελληνική Αγορά, μέχρι την έλευση της 1ης φοράς Αριστεράς.
Ο Τσίπρας παρέδωσε την Αγορά στις Πολυεθνικές και παρέλαβε το Κράτος, αυτό που είπε πρόσφατα και η Πρώτη μας Κυρία, Περιστερα Μπαζιάνα.
Θα συρρικνωθούν όλοι οι κλάδοι και οι Ελεύθεροι Επαγγελματίες και Επιχειρηματίες θα εχουν να διαλέξουν μεταξύ Μισθωτής Εργασίας ή Σύνταξης της Αριστερής λύπησης.
Αφιερωμένο σε αυτούς που θυσίασαν την ζωή τους στο Ονειρο της Δημιουργίας.

Συμπέρασματα μου απο πάνελ για την επόμενη μετά μετά την "έξοδο" απο τα Μνημόνια στο Money Show 2018.

Η Φιλελεύθερη Παράταξη οφείλει να παρουσιάσει πλήρες προγραμμα Αρχών και Θέσεων σχετικά με το Παραγωγικό μοντέλο της χώρας, που θέλει να Διαπραγματευτεί με τους Δανειστές, οταν αναλάβει την Κυβέρνηση.

Περί Κάδων Στερεών Αποβλήτων...

Έχοντας και παρατηρώντας συχνά 5 κάδους, μπλε και πράσινους έξω απο το σπίτι μου και λέγοντας οτι διαθέτω και ένα πτυχίο περιβάλλοντος, σημειώνω: 
1. Πολλοί ΔΕΝ θέλουν να λερώσουν τα χέρια τους πιάνοντας τον κάδο, όποτε αφήνουν τις σακούλες απέξω. 
2. Κάποιοι εξυπνότεροι, ανοίγουν τελείως τους κάδους και τους αφήνουν ανοιχτούς για τον ίδιο λόγο. 
3. Η δυσοσμία απο τους ανοιχτούς κάδους ειναι έντονη. 
4. Δεν έχω δει ποτέ να καθαριζοντΙ ή να συντηρούνται οι κάδοι. Δεν φθάνει τοκονδύλι για την αγορά, χρειάζεται και αντίστοιχο συντήρησης απλά αυτό ΦΕΝ εχει συνήθως αποδέκτη.......
5. Δεν έχω δει να γίνεται ξεχωριστή συλλογή απο τους μπλέ κάδους άρα δεν έχουμε διαχωρισμό στην πηγή
6. Περί σακούλας S/M. Δεν ειναι δυνατόν να βγάζουν σκουπίδια στον δρόμο με τις ψιλές σακούλες κάτω των 50 microns. ΔΕΝ αγοράζουν σακούλες μεγάλες οταν δίνουν 10 ευρώ την ημέρα για τσιγάρα οι κάφροι!
7. Τα καημένα τα αδέσποτα ψάχνουν να φάνε. Ειναι ευκαιρία πο ανοιχτοί κάδοι σκουπιδιών με τις ψιλές σακούλες. Τώρα να ρωτήςω για Δημοτικά ή άλλα καταφύγια αδέσποτων ζώων, θα γίνω γραφικός;