Παρασκευή 16 Αυγούστου 2013

Κρίση - Νεολαία - Πολιτική


 Είχα να ξενυχτίσω σε νεολαιίστικο μπάρ/κλάμπ σχεδόν 3 χρόνια, απο την έναρξη των μνημονίων. Χθές έμεινα έκπληκτος, παρατηρώντας συμπεριφορές, τρόπο διασκέδασης, συνομιλίες των νεολαίων του 60% ανεργίας, της έλλειψης ονείρων, στόχων.
Πλήρης αδιαφορία, ηρεμία, καλαμπούρι, σαν τον παλιό καλό καιρό. Πολλοί έδειχναν και απελευθερωμένοι γιατί κανείς πλέον δεν τους πιέζει, δεν τους απαιτεί τίποτε.
Περιμένουν απο αυτά τα παιδιά να ξεκινήσουν επανάσταση οι πολιτικοί της επόμενης μέρας;
Περιμένουν να εναντιωθούν στη σαπίλα του σήμερα; ...

Περιμένουν να εναντιωθούν στα παιδιά της Χρυσής Αυγής;
Περιμένουν να εναντιωθούν στην Τρόικα, στη Μέρκελ, στη διεθνή οικονομική λαίλαπα;
Περιμένει η Αριστερά τα νέα παλληκάρια ή η Δεξιά τους νέους μαχητές;
Εγώ είδα δίπλα μου ευχουχισμένα, αδιάφορα, ψεκασμένα παιδιά.
Δυστυχώς.