ΠΙΚΡΕΣ ΑΛΛΑ ΣΩΣΤΕΣ ΑΛΗΘΕΙΕΣ

Subject: FW: ΚΑΛΗΝΥΧΤΑ ΣΑΣ ΕΛΛΗΝΕΣ!!!




Ο συντάκτης του κειμένου άγνωστος αλλά οι απόψεις του εντός πραγματικότητας


Την *δεκαετία του `70* τη θυμάμαι σαν χθες. Κυκλοφορούσαν παντού τα Fiat 127,τα Zastava, και οι μηχανές Floretta. Οι σπορτίφ τύποι είχαν Autobianchi Abarth (με 53 άλογα παρακαλώ), και οι σώφρονες. Austin Morris Allegro! Το σάντουιτς με γύρο κόστιζε 3 δραχμές, με σουτζουκάκι 2, και το λεωφορείο μία δραχμή (με πάσο 50 λεπτά). Αν έδινες εικοσάρικο, ο εισπράκτορας ή ο σουβλατζής σε μάλωνε, διότι δεν είχε. να στο χαλάσει.

Τόσο καλά....



Και μετά ήρθε η *δεκαετία του 80*. Και το ΠΑΣΟΚ. Και γέλασε το χείλι του κάθε πικραμένου. Το δημόσιο άνοιξε τις πόρτες του στον κάθε αναξιοπαθούντα που δήλωνε σοσιαλιστής, η Ελλάδα απέκτησε «ανεξάρτητη» διεθνή φωνή, μια νέα τάξη αναδύθηκε απ` το πουθενά, και οι ρεμούλες έγιναν κανόνας. Η χαρά

του αφισοκολλητή. Το βασίλειο της συνδικαλιστικής αυθαιρεσίας. Όπως και της φτηνής ρητορικής. «Έξω οι βάσεις του θανάτου», «Ζήτω η Λιβύη», μελετήστε το «πράσινο βιβλίο» του Καντάφι, και άλλα πολλά παρόμοια. Ώσπου ήρθε το τέλος. Τα αναπόφευκτα σκάνδαλα οδήγησαν σε ειδικά δικαστήρια, ψευδεπίγραφους κήνσορες, και στο «Τσοβόλα δώστα όλα», και από κει πάνε

κι`άλλοι. ****



Και σκάει μύτη ο Μητσοτάκης με τον Μαυρίκη ...



Την *δεκαετία του `90* που ακολούθησε, τα κεφάλια μπήκαν κάπως μέσα, αλλά τότε ήταν που ανδρώθηκαν τα πραγματικά λαμόγια. Τα σκυλάδικα γνώρισαν πιένες. Η Λιάνη ήταν απλά η κορυφή του παγόβουνου. Πίσω της υπήρχε μια ολόκληρη συνομοταξία πεινασμένων και συνάμα αγριεμένων ασύδοτων. Με το χαμόγελο της Κολυνός. «Σοσιαλιστικά» βαμπίρ. Μαζεύοντας όμως γύρω τους και τη πλέμπα. Και έτσι είδαμε το μοναδικό φαινόμενο, η κάθε γειτονιά να έχει και από μια ΕΛΔΕ, όπως κάποτε είχε από μια ντισκοτέκ. Χαμός στο ίσιωμα.

Κόσμος και κοσμάκης καταχρεώθηκε για να μπορεί να γίνει «παίκτης». Χα και πάλι χα. Κάποιοι όμως ανησυχούσαν από τότε. Είχαν υπόψη τους τη λευκή βίβλο της ΕΟΚ, που ελάχιστη της δόθηκε δημοσιότητα.



Την *δεκαετία του '00, που ήλθε το ευρώ*. Στην αρχή χαρήκαμε, καθότι αισθανθήκαμε Ευρωπαίοι. Το χρόνιο όνειρο της ψωροκώσταινας. Μέχρι που συνειδητοποιήσαμε πως το ευρώ, που είχε κλειδώσει στις 340 δραχμές, ισοδυναμούσε με το παλιό κατοστάρικο. Κάποτε αγοράζαμε το φραπέ 140 δραχμές

και σκοτωνόμασταν με τον σερβιτόρο για τα ρέστα από τις 150. Τώρα έφτασε το φραπέ στα 5 ευρώ και αισθανόμαστε γύφτοι αν δεν αφήσουμε 1 Ε πουρμπουάρ (340 δραχμές παρακαλώ).

Παρόλα αυτά, λίγο τα ευρωπαϊκά πακέτα, λίγο η Ολυμπιάδα, λίγο η τραπεζική απελευθέρωση της δανειοδότησης, λίγο η στρεβλή ανάπτυξη, λίγο η καρακατσουλίστικη τιβί μας, και γίναμε όλοι μπρούκληδες. Πήξαμε να βλέπουμε BMW και Μερτσέντες αγορασμένες με 136 άτοκες(!) δόσεις.

Γεμίσαμε από χάϊδες τυπάδες και αισθησιακές μοντέλες (όλες ξανθιές) γκλαμουράτες. Εκεί που κάποτε βλέπαμε μόνο μουσάτους αγωνιστές, και αξύριστες κνίτισες, γεμίσαμε από τεκνά και σεξοβόμβες. 50 τηλεοπτικά κανάλια η Νέα Υόρκη; 150 εμείς. Home Cinemas, Pentium, Playstation, laptops, flat screen 42 inch HD TV's, και πάει λέγοντας. Όχι παίζουμε. Και νάσου Ολυμπιάδα σούπερ φαντεζί, και νάσου ευρωπαϊκό πρωτάθλημα ποδοσφαίρου, και πίσω και σας φάγαμε κουφάλες λιγούρηδες Ευρωπαίοι. Ελλάδα ρε..



Ναι, αλλά *ήρθε πλέον και η ώρα του λογαριασμού*. Με ..... αυγά δεν βάφονται. Η αιώνια σοφία του απλού λαού επαληθεύτηκε για μια ακόμη φορά.

Όλα ήταν σικέ. Τεράστιο το έλλειμμα, τεράστιο το δημόσιο χρέος, και πάπαλα οι ντεμέκ σωτήρες πολιτικοί μας. Ανθρωπάκια και αυτοί, που ψάχνουν να κάνουν τη καλή τους με καμιά γρηγοράδα. Και μετά μην τους είδατε, μην τους απαντήσατε. Πάντα φταίνε οι προηγούμενοι. Και νάμαστε ξανά μανά, εσείς και εγώ, οι μέσοι Έλληνες δηλαδή, ενώπιοι ενωπίω του ΔΝΤ και του κάθε Τρισέ.

Της σκληρής πραγματικότητας. ****



Και ξαφνικά έντρομοι συνειδητοποιούμε, πως τελικά οι υπόλοιποι Ευρωπαίοι δεν μας πολυπάνε. Ήταν όλα μια αυταπάτη.

Τους αρέσουν τα τζατζίκια και οι παραλίες μας, αλλά πέραν τούτων ..

τίποτα. Μας απεχθάνονται και μας θεωρούν τσαμπατζήδες και απατεώνες. Και ο κύκλος κλείνει.



*Μας βλέπω ξανά* με λαχανί Zastava και πειραγμένα Lada (με 6 προβολείς ομίχλης) να κάνουμε κόντρες στις παραλιακές. Αν φυσικά υπάρχουν χρήματα για βενζίνη. Αλλιώς υπάρχουν και τα παπάκια (με φωσφοριζέ ζάντες) για τα τρελά γούστα.



Το ride είναι over, που λένε και οι Αμερικάνοι σύμμαχοί μας. Το ελληνικό λούνα παρκ τελείωσε. Εκτροχιάστηκε, όπως στις ταινίες με το δαιμονισμένο τρενάκι του τρόμου. Ήταν όμως εντυπωσιακό όσο κράτησε. Και όσοι το πρόλαβαν το απόλαυσαν. Οι υπόλοιποι ας πρόσεχαν.



Γεννήθηκαν αργά.



ΚΑΛΗΝΥΧΤΑ ΣΑΣ ΕΛΛΗΝΕΣ!!! ****



http://www.zougla.gr/blog/article/481020

Η Ελλάδα εξήντα πέντε χρόνια πίσω - Troika τότε, troika τώρα

Του ΣΑΡΑΝΤΟΥ ΛΕΚΚΑ, Οικονομολόγου

Αρχές του 1947 η βρετανική κυβέρνηση έχει ανακοινώσει στις ΗΠΑ πως αδυνατούσε πλέον να συνεχίσει τον ρόλο που είχε αναλάβει, δηλαδή τον ρόλο της ενίσχυσης της ελληνικής κυβέρνησης στον αγώνα της κατά της κομμουνιστικής επικράτησης στην Ελλάδα. Ο Αμερικανός πρόεδρος Τρούμαν προκειμένου να έχει ιδία άποψη για την οικονομική κατάσταση στην Ελλάδα στέλνει το πρώτο τρίμηνο του 1947 τον Paul A. Porter ως επικεφαλής αμερικανικής αποστολής.

Η αποστολή έμεινε στην Ελλάδα από τις 18 Ιανουαρίου έως τις 22 Μαρτίου 1947 επισκεπτόμενη περίπου όλη τη χώρα.

Στις 14 Φεβρουαρίου μετά από έναν περίπου μήνα παραμονής στην Ελλάδα ο Paul A. Porter στέλνει επιστολή προς τον υφυπουργό Εξωτερικών των ΗΠΑ W.L. Clayton με τις πρώτες εντυπώσεις του, γράφοντας μεταξύ των άλλων: «Εδώ δεν υπάρχει κράτος σύμφωνα με τα δυτικά πρότυπα. Αντ’ αυτού υπάρχει μία χαλαρή ιεραρχία ατομιστών πολιτικών, μερικοί από τους οποίους είναι χειρότεροι από άλλους, που είναι τόσο απασχολημένοι με τον προσωπικό τους αγώνα για εξουσία, ώστε δεν έχουν τον χρόνο να αναπτύξουν οικονομική πολιτική, ακόμη κι αν υποθέσουμε ότι είχαν την ικανότητα».

Στις 20 Σεπτεμβρίου του ίδιου χρόνου ο Paul A. Porter με άρθρο του στο «Collier’s» καταγράφει τις εντυπώσεις του, οι οποίες παρά τη χρονική απόστασή τους, θυμίζουν αρκετά την Ελλάδα του μνημονίου.

Μεταξύ των άλλων γράφει: «Σε ολόκληρη τη χώρα, από τη μία άκρη στην άλλη, κυριαρχεί μία γκρίζα ανυπεράσπιστη, βαθιά έλλειψη πίστης για το μέλλον - μία έλλειψη πίστης που οδηγεί σε πλήρη απραξία στο παρόν. Οι άνθρωποι έχουν παραλύσει από την αβεβαιότητα και τον φόβο, οι επιχειρηματίες δεν επενδύουν, οι καταστηματάρχες δεν αποθηκεύουν προμήθειες.
Και συνεχίζει: «Η δημόσια διοίκηση είναι υπερβολικά εκτεταμένη?[??]?. Οι χαμηλοί μισθοί προσαυξάνονται βάσει ενός εντελώς συγκεχυμένου συστήματος επιδομάτων, χάρη στα οποία μερικοί δημόσιοι υπάλληλοι κερδίζουν μέχρι και τέσσερις φορές περισσότερο από τον βασικό μισθό τους».

Για το ίδιο θέμα αναφέρει: «Ποτέ άλλοτε δεν έχει δει διοικητική δομή που να είναι τόσο απαράδεκτη. Απλούστατα, δεν είναι δυνατόν να βασιστεί κάνεις ότι η δημόσια διοίκηση θα φέρει εις πέρας ακόμη και τις πιο απλές λειτουργίες μίας κυβέρνησης - την είσπραξη των φόρων, την εφαρμογή οικονομικών κανόνων, την επισκευή δρόμων.

Συνεπώς η δραστική μεταρρύθμιση της δημόσιας διοίκησης αποτελεί συνθήκη εκ των ουκ άνευ για την επίτευξη οποιουδήποτε άλλου αποτελέσματος στην Ελλάδα».

Για την εκτελεστική εξουσία : «?η ελληνική κυβέρνηση δεν έχει άλλη πολιτική εκτός από το να εκλιπαρεί για ξένη βοήθεια ώστε να διατηρηθεί στην εξουσία απαριθμώντας θορυβωδώς τις θυσίες της Ελλάδος... [.......]?στόχος της είναι να χρησιμοποιήσει την ξένη βοήθεια ως μέσο για τη διαιώνιση των προνομιών μίας μικρής κλίκας που αποτελεί την αόρατη εξουσία στην Ελλάδα».
Για τα οικονομικά συμφέροντα: «Τα ναυτιλιακά συμφέροντα βρίσκονται σε ιδιαιτέρα σκανδαλώδη θέση. Σήμερα η ελληνική εμπορική ναυτιλία βρίσκεται σε άνθηση και οι εφοπλιστές καρπώνονται τα κέρδη. Ομως, η χρεοκοπημένη ελληνική κυβέρνηση δεν απολαμβάνει κανένα όφελος από όλο αυτό τον πλούτο. Οι αποδοχές των ναυτικών εξακολουθούν να εισρέουν στη χώρα, αλλά τα κέρδη των πλοιοκτητών παραμένουν, στην πλειονότητά τους, στο εξωτερικό».

Για την ντόπια νομενκλατούρα: «Η ομάδα πίεσης της καλής κοινωνίας - οι κομψοί κοσμοπολίτες που έχουν την έδρα τους στις Κάννες, στο Σαιν Μόριτς και στην αθηναϊκή πλατεία Κολωνακίου - θα ενεργοποιηθεί. Πολλοί από αυτούς είναι γοητευτικοί άνθρωποι που μιλούν εξαιρετικά αγγλικά και αδημονούν ειλικρινά να παρέχουν κάθε δυνατή βοήθεια στην αμερικανική αποστολή. Εντούτοις θα αποπειραθούν να προσεταιριστούν την αποστολή και να τη μετατρέψουν σε ένα εργαλείο διασφάλισης των προνομιών τους».
Για την αίτηση βοηθείας: «Αίσθησή μου είναι ότι το ελληνικό κράτος έχοντας υποβάλει αίτηση βοήθειας και εποπτείας, έχει θέσει, στο μέτρο αυτό, όρια στην ίδια του την εθνική κυριαρχία».

Εν κατακλείδι, παρά τη χρονική απόσταση των 65 χρόνων, παρά την κολοσσιαία διαφορά στην κοινωνική πραγματικότητα, πολλά από αυτά που περιγράφουν μία Ελλάδα που υποτίθεται αφήσαμε πίσω μας, εντούτοις αποδεικνύονται ότι περιγράφουν και την Ελλάδα του σήμερα.

Εάν αυτό δεν αποτελεί μέγα μέτρο αποτυχίας όλων αυτών που υποτίθεται αναμόρφωσαν τη χώρα τις τελευταίες δεκαετίες, δεν γνωρίζουμε τι άλλο μπορεί να περιγράψει την πλήρη αποτυχία.



Κέρδος 23/9/2012 06:00

Εξαιρετικό άρθρο J.M. Lamarque για τους Έλληνες: "Το να υποφέρεις δεν σημαίνει ότι πεθαίνεις"

     Εδώ και τέσσερα χρόνια, η Ελλάδα είναι δακτυλοδεικτούμενη, οι Έλληνες προσβάλλονται, και η χώρα προβάλλεται σαν να είναι η μαύρη τρύπα της Ευρώπης. Ίσως αυτό να συμβαίνει επειδή η Ελλάδα είναι μια μεσογειακή χώρα. Αν η Ελλάδα βρισκόταν βόρεια της Γερμανίας, μεταξύ της Σουηδίας και της Φινλανδίας, θα της βρίσκαμε σίγουρα κάποια δικαιολογία. Εαν επρόκειτο για μια προτεσταντική χώρα όπου ο ήλιος λάμπει μόνο για λίγες ώρες το χρόνο, ενώ οι άνθρωποι συνθλίβονται από το κρύο της νύχτας για μεγάλο χρονικό διάστημα, τότε θα εφευρίσκαμε για την Ελλάδα, κάποια σοβαρή δικαιολογία και θα αναζητούσαμε έναν άλλο ένοχο.

      Όταν η Ισλανδία αρνείται να πληρώσει το χρέος της, δεν λέμε τίποτα.
Δεν την κατηγορούμε ούτε την υποστηρίζουμε. Η απόλυτη σιωπή. Μάλιστα το να διαμαρτύρεται κανείς στο προαναφερθέν πλαίσιο είναι υγιές, επειδή είναι 'αγνό' και δεν κάνει θόρυβο. Και βέβαια μια τέτοια διαμαρτυρία είναι αποδεκτή από όλους, γιατί προτιμάμε υποκριτικά την αισθητική μιας εικόνας όπου διαμαρτύρονται συναθροιζώμενοι ξανθοί και "άσπιλοι" άνθρωποι που όταν μιλάνε μένουν ανέκφραστοι κρατώντας ακίνητα τα χέρια τους, μη κουνώντας ούτε καν το κεφάλι τους.

      Η Πορτογαλία είναι, λοιπόν, φασιστική χώρα, όπως η Ισπανία του Φράνκο και η Ελλάδα των συνταγματαρχών. Όχι δεν πρέπει να εμπιστευόμαστε τις μεσογειακές χώρες. Δεν μιλάμε καθόλου βέβαια για τη ναζιστική Γερμανία και τη Φινλανδία, και όποια άλλη χώρα συνεργάστηκε με τους Ναζί. Όχι, εκεί ξεχνάμε το παρελθόν, γιατί αυτές είναι οι περιβόητες χώρες του Βορρά και μπορούμε να τις εμπιστευθούμε έτσι κι αλλιώς. Ας μην ξεχνάμε βέβαια ότι και η Γαλλία και το Βέλγιο αλλά και η Ουγγαρία συνεργάστηκαν επίσης κατά κάποιο τρόπο με τους ναζί. Και τελικά αυτός ο μηδενιστικός συλλογισμός καταλήγει ότι το Ηνωμένο Βασίλειο είναι η μόνη αληθινή ευρωπαϊκή δημοκρατία.

      Πόσο καιρό όμως θα διαρκέσει αυτή η ανοησία; Πόσο καιρό θα αντέξoυμε να θεωρούνται οι Έλληνες ανόητοι, και κλέφτες; Το ότι η ελληνική πολιτική σκηνή δεν υλοποίησε ποτέ την ιδέα του εκσυγχρονισμού του ελληνικού κράτους, είναι ένα γεγονός. Ίσως ο μοναδικός Έλληνας πολιτικός που είχε την επιθυμία να αναπτύξει τη χώρα του πολιτικά να είναι ο Ελευθέριος Βενιζέλος, που έχει σημαδέψει την ιστορία της Ελλάδας.

      Αλλά, όταν ο Ρομάνο Πρόντι, πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, πρότεινε το δημόσιο εθνικό λογιστικό έλεγχο των κρατών μελών της Ευρωπαϊκής Ένωσης το 2003, η Γαλλία, η Γερμανία και η Ιταλία είχαν αρνηθεί. Αρνήθηκαν, γνωρίζοντας ότι τα στοιχεία της Ελλάδας ήταν πειραγμένα. Ήξεραν ότι ο Ελληνικός λαός δεν ήξερε τίποτα. Εξάλλου ζήτησε ποτέ κανείς την πολιτική αναδιάρθρωση του Ελληνικού κράτους;
Όχι, κανείς στην Ευρώπη δεν το ζήτησε ποτέ. Δεδομένου ότι η Ελλάδα αντιμετωπίζονταν ως ένας τουριστικός προορισμός, και μια χώρα παραγωγής ελαιόλαδου, όλα θεωρούνταν ότι λειτουργούν μια χαρά. Οι Έλληνες παρέμεναν όλο αυτό τον καιρό Ευρωπαίοι δεύτερης κατηγορίας που
συνεισφέρουν στο να ολοκληρώνεται το μεγάλο φαγοπότι.

      Μιλώντας για την ιστορία της Ελλάδας και την αρχαιότητα ειναι αλήθεια ότι όλοι αποδεχόμαστε ότι ο Πυθαγόρας, ο Σωκράτης, ο Πλάτων, ο Ηρόδοτος και πολλοί άλλοι, έζησαν στην Ελλάδα, αλλά στο μακρινό παρελθόν. Και σήμερα όλοι εμείς κατηγορούμε τους Έλληνες και αναρωτιόμαστε αν κατασκεύασαν ποτέ αεροσκάφη, πυρηνικά εργοστάσια, αυτοκίνητα; Υπήρχε όλο αυτό τον καιρό ένα προϊόν "made in Greece", εκτός από τη φέτα; Όχι, γιατί η Ελλάδα παραμένει όλα αυτά τα χρόνια η
χώρα των φτωχών αγροτών και των μικροαστών που μιλούνε δυνατά, και περπατάνε με κομπολόγια στο χέρι, τρώνε περισσότερο λαχανικά παρά κρέας ενώ τα γλυκά τους δίνουν στο στόμα την αίσθηση ενός μελένιου φιλιού.

      Και αν η Ελλάδα τελικά χρεωκοπήσει, εάν αποχωρήσει από την ευρωζώνη ή την Ευρωπαϊκή Ένωση τι θα υποστηρίζει η Ευρώπη σε δέκα χρόνια για αυτήν; ... "Εμείς δεν ξέραμε τίποτα!'' ... "Είμαστε υπεύθυνοι αλλά δεν είμαστε ένοχοι! ... " κτλ. Η ευθύνη θα επιστρέψει στους Έλληνες, για άλλη μια φορά.

      Τα έχω βαρεθεί πια όλα αυτά τα στερεότυπα! Δεν μπορώ να ανέχομαι πλέον το γεγονός ότι το να ανήκεις σε ένα μεσογειακό λαό έχει καταντήσει συνώνυμο μιας ιδιότυπης σύγχρονη ψυχολογικής δουλείας. Δυστυχώς οι Έλληνες προς το παρόν είναι σιωπηλοί και δεν αντιδρούν έντονα. Αυτό είναι το λάθος. Ξέρω ότι είναι εύκολο να το γράφει αυτό κάποιος που ζει στο Παρίσι. Αλλά εγώ το γράφω γιατί θέλω μέσα από τα λόγια μου να εμφυσήσω την εμπιστοσύνη σε όλους τους Έλληνες, και να τους πω ότι πρέπει να εμπιστευτούν τη νεολαία του τόπου και να της παραδώσουν τα κλειδιά της εξουσίας για έναν εκσυγχρονισμό της χώρας που συνάμα θα σέβεται την κληρονομιά και τη διαφορετικότητά της.

      Όλα είναι δυνατά γιατί η αληθινή ζωή δεν έχει τιμή. Και ακόμα πιο ευτελής είναι η τιμή του ελληνικού χρέους που έτσι κι αλλιώς οι Έλληνες δεν έχουν τη δυνατότητα να αποπληρώσουν. Από τη μια η Γερμανία ρυθμίζει το επιτόκιο του δανεισμού της για εξυπηρέτηση του εθνικού της χρέους στο 2% και από την άλλη επιβάλλει στην Ελλάδα ένα θεόρατο επιτόκιο ύψους 30%.

      Τέρμα τα ψέματα! Το γράφω λοιπόν και το φωνάζω δημόσια, οι Έλληνες δεν είναι υπεύθυνοι για τίποτα. Οι Έλληνες είναι ίσοι με κάθε άλλο λαό στον πλανήτη κι έχουν το δικαίωμα να ζήσουν στη χώρα τους, στη γη τους, σύμφωνα με τα έθιμα και τις παραδόσεις τους. Εμείς οι υπόλοιποι οφείλουμε απλώς να τους βοηθήσουμε στην οικοδόμηση ενός σύγχρονου κράτους που θα διαχειρίζεται την Ελλάδα ως μια πραγματική δημοκρατία, στις βάσεις μιας πραγματικής ισότιμης κοινωνικής πολιτικής και ενός παραγωγικού ενθουσιασμού που θα δημιουργήσει ανάπτυξη προς όφελος της ίδιας της χώρας.

      Εξάλλου το να καταστρέψουμε την Ελλάδα θα έχει πολύ άσχημο αντίκτυπο και στο μέλλον της Ευρώπης. Είμαι Γάλλος αλλά νιώθω Έλληνας στην ψυχή, και υποστηρίζω όπου σταθώ κι όπου βρεθώ την Ελλάδα. Ολόκληρη την Ελλάδα.

      Jose Manuel Lamarque

"Η ανάγκη επανίδρυσης και ιδεολογικής ανασυγκρότησης της Νέας Δημοκρατίας"

Ο/Η DimSyrmos είπε...


Το ζήτημα είναι τεράστιο, θέτει πολιτικές και κοινωνικές αρχές, οπότε πρέπει να γίνει διεξοδική συζήτηση και τοποθετήσεις. Επιγραμματικά:

1. Η Νέα Δημοκρατία απο την ίδρυση της, δεν είχε καμιά σχέση με την φιλελεύθερη ιδεολογία και τον κοινωνικό φιλελευθερισμό (άλλοι το απέδιδαν και ως λαικό φιλελευθερισμό). Όλος ο βίος και η πολιτεία ήταν στα πλαίσια του κρατισμού με ένα σύμπλεγμα κόμπλεξ έναντι της "ηττημένης" μετεμφυλιοτικής αριστεράς. Καμιά σαφής ιδεολογική τοποθέτηση πάνω στα σοβαρά ζητήματα του κοινωνικού ιστού, της μεσαίας παραγωγικής τάξης, αναπτυξιακές πρωτοβουλίες, εξωστρέφεια, επιβράβευση της επιχειρηματικότητας, των δεξιοτήτων της Ελληνικής φυλής.

Αυτό άλλωστε είναι το παράπονο δημιουργικών ανθρώπων, σοβαρών, συντεταγμένων, ευπατρίδων, οι οποίοι όχι μόνο έμειναν στο περιθώριο των εξελίξεων, αλλά πολλές φορές "κυνηγήθηκαν" άγρια απο το "σύστημα" κρατισμού και πελατειακής λογικής που επικράτησε.

2. Άλλο εκκίνηση, άλλο επανίδρυση. Δεν ξεκινά νέα πορεία, στόχοι με παλαιό πολιτικό προσωπικό και στελέχη. Αποστράτευση παλαιών στελεχών και νέοι άνθρωποι με ιδέες και οράματα. Ο Αντώνης Σαμαράς έχοντας ζήσει όλη την πορεία της μεταπολίτευσης, βρίσκεται στο μεταίχμιο μίας αλλαγής πολιτικής συμπεριφοράς. Δείχνει να φοβάται το κομματικό κατεστημένο, το οποίο είναι μπετοναρισμένο στο "σύστημα".

3. Το σοβαρό ιδεολογικό ζήτημα. Κοινωνικός φιλελευθερισμός στα Ελληνικά. Απόλυτα κατανοητός όρος. Στην Ευρώπη: Social Liberal. Το Social στην Ευρώπη αντιστοιχεί στην κεντροαριστερά. Είναι τελείως διαφορετική η χρήση από ότι είναι η ετυμολογία της στην Ελληνική γλώσσα. Έτσι ένας κοινωνιστής φιλελεύθερος Έλληνας μπορεί να βρεθεί να ονομαστεί περίπου αριστερός, όπως συνηθίζουν πλέον να χρησιμοποιούν τον όρο, όσοι θέλουν να ανασυστήσουν την Κεντροαριστερά προ ΠΑΣΟΚ. Άρα ξεκαθάρισμα πολιτικών όρων και ιδεολογιών, μανιφέστο εκκίνησης και νέα οργάνωση. Η συνέχεια με εποικοδομητικό διάλογο, όσων τον αντέχουν βέβαια.

Φιλικά Δημήτρης Σύρμος


Το σχόλιο αυτό δημοσιεύθηκε στο Viotia.blogspot.gr για το άρθρο του Antinews:
"Η ανάγκη επανίδρυσης και ιδεολογικής ανασυγκρότησης της Νέας Δημοκρατίας"
8/30/2012 1:59 π.μ.


Δεν θα το πιστέψετε, αλλά η Νέα Μεταπολίτευση άρχισε. Παρά την επιφανειακή σταθερότητα (=υπάρχει κυβέρνηση), το πολιτικό σκηνικό βρίσκεται σε έναν αέναο κύκλο ανασύνταξης και ρευστοποίησης, μέχρι «να κάτσει κάπου η μπίλια». Ολόκληρος ο χώρος της Κεντροαριστεράς βράζει, με τον Βενιζέλο να μην μπορεί να ελέγξει την διάλυση του ΠΑΣΟΚ, τις κινήσεις για την συγκρότηση ενός νέου κεντροαριστερού φορέα εναντίον του ΣΥΡΙΖΑ να εντείνονται μετά τα μπάνια του λαού και τον ΣΥΡΙΖΑ να προσπαθεί να ξανα- εφεύρει τον εαυτό του για να γίνει σοβαρό κόμμα αντιπολίτευσης, επειδή πρώτος ο Τσίπρας γνωρίζει ότι αν συνεχίσει να ελέγχεται από τις Συνιστώσες θα είναι ακίνδυνος.

Στην Κεντροδεξιά, από την άλλη μεριά,συμβαίνουν συνταρακτικά πράγματα. Η ΝΔ έχασε προ πολλού την ιδεολογική πρωτοκαθεδρία (σιγά το νέο, θα πείτε) και βλέπει έντρομη να λεηλατείται ο χώρος της από την Χρυσή Αυγή και τους ΑΝΕΛ. Είναι πρόωρο να πούμε τι θα συμβεί, σηκώνουμε ψηλά τα χέρια. Όμως η τυχοδιωκτική πολιτική της Χρυσής Αυγής και των ΑΝΕΛ και η ευκαιριακή συγκρότηση – ιδίως των δεύτερων – σε θα οδηγήσει αργά ή γρήγορα στην εμφάνιση ενός νέου φορέα που με όπλο τον σκληρό πατριωτισμό θα στριμώξει κι άλλο και στα σοβαρά πλέον τη ΝΔ, αν η τελευταία δεν αντιδράσει. Ο κίνδυνος αυτός θα μεγαλώνει όσο η ΝΔ θα περιορίζεται στην διαχείριση της οικονομίας (και του συστήματος) όπως βλέπουμε να συμβαίνει τις πρώτες ημέρες της νέας κυβέρνησης.

Όπως έχει αναλυθεί πολλάκις στο Antinews, η ΝΔ οφείλει το ποσοστό της στους χειρισμούς τού Αντώνη Σαμαρά και στην παλαβομάρα τού ΣΥΡΙΖΑ. Αλλιώς θα φλέρταρε με μονοψήφιο ποσοστό, όπως φλέρταρε άλλωστε το ΠΑΣΟΚ . Οι νεοδημοκράτες όμως συνεχίζουν να κινούνται με τον αέρα κραταιού κόμματος εξουσίας και αν δεν αλλάξει κάτι σύντομα θα κοιτάζουν γύρω τους έκπληκτοι από τις σφαλιάρες που θα τρώνε σερ λίγο από τις παλιοκαραβάνες του συστήματος ΠΑΣΟΚ, όπως επί κυβέρνησης Καραμανλή.

Όπως έχει επίσης αναλυθεί πολλάκις στο Antinews, ο Αντώνης Σαμαράς οφείλει να επανιδρύσει πλήρως το κόμμα του, όπως έκανε ο Κωνσταντίνος Καραμανλής… δύο φορές: διαλύοντας τον Εθνικό Συναγερμό για να δομήσει την ΕΡΕ, και δημιουργώντας την ΝΔ από τις στάχτες τής ΕΡΕ. Αντί όμως να επανιδρύεται η ΝΔ, επανιδρύονται όλοι οι άλλοι και η ΝΔ …αναπαλαιώνεται (βλέπε ορισμένες τραγικές υποψηφιότητες για την θέση του νέου Γραμματέα)

Πέρα από την ριζική επανίδρυση τού κόμματος οργανωτικά και στελεχιακά, χρειάζεται και μια πραγματική ιδεολογική ανασυγκρότηση για να μην είναι «κούφιο» το εγχείρημα. Ο εθνάρχης Κωνσταντίνος Καραμανλής δεν ήταν ακριβώς γεννήτωρ ιδεολογίας, και αυτό σίγουρα συνεισέφερε στο επίτευγμα τού ΠΑΣΟΚ να τον προσπεράσει και να καταστήσει την ΝΔ «δεύτερο βιολί» τής Μεταπολίτευσης. Η κεντροδεξιά οφείλει να θυμηθεί τι σημαίνει «ιδεολογία» αν θέλει να έχει μέλλον, και αυτό δεν είναι ό,τι πιο εύκολο μετά από κάποιες δεκαετίες λήθης. Έχουν γίνει κάποια σημαντικά βήματα από τον Αντώνη Σαμαρά, αλλά το εγχείρημα έχει πολύ δρόμο ακόμη. Είναι πραγματικά τραγικό και για τη ΝΔ και για τον τόπο να ευδοκιμούν οι φασιστικές απόψεις της Χρυσής Αυγής και αν αυτό δεν είναι ιδεολογική ήττα της ΝΔ, τότε τι είναι;

Νύξεις ιδεολογικής ανασυγκρότησης και διαχείριση τού παρελθόντος

Στη συνέχεια καταθέτουμε κάποιες αφετηριακές νύξεις για το τι σημαίνει «ιδεολογική ανασυγκρότηση», με παραδειγματικό σημείο εστίασης την διαχείριση τού παρελθόντος..

Είναι αλήθεια ότι επί προεδρίας τού Αντώνη Σαμαρά έλαβαν χώρα κάποιες σοβαρές αλλαγές:

–Εγκαταλείφθηκε η ιδεολογία τής μη-ιδεολογίας, ήτοι το νεφέλωμα τού «μεσαίου χώρου».

–Επαναδιατυπώθηκε η ιδεολογική ταυτότητα τού κόμματος ως «κοινωνικός φιλελευθερισμός», λαμβάνοντας συγκεκριμένο περιεχόμενο σε άπειρες ομιλίες τού Αντώνη Σαμαρά.

- Εισήχθη το πολιτικό πρόταγμα τής «Νέας Μεταπολίτευσης», άρα και τής ριζικής πολιτικής μεταρρύθμισης (καίριας σημασίας ιδέα, πού ανάθεμα αν καταλάβαιναν το περιεχόμενό της οι κομματάνθρωποι πού τήν αναμασούσαν. Παιδιά, δεν ήταν σύνθημα!)

- Μπολιάστηκε ο λόγος τού τότε αρχηγού τής αξιωματικής αντιπολιτεύσεως με πρωτόγνωρες μέχρι τότε για αρχηγό κόμματος εξουσίας πατριωτικές αναφορές.

Μολαταύτα, αυτά, δεν επαρκούν για τη δόμηση ενός νέου πολιτικού χώρου ιδεολογικά ενεργού και δημιουργικού, μιας πραγματικά «νέας κεντροδεξιάς». Όχι μόνον διότι δεν δημιουργήθηκε η ανάγκη ιδεολογικής ζύμωσης τού όλου κόμματος (δεν δόθηκαν κίνητρα για κάτι τέτοιο, άρα οι πολλοί απλώς αδιαφόρησαν ή ενέταξαν κάποιες λέξεις ως κενά συνθήματα στους λόγους τους), μα δεν δόθηκαν απαντήσεις σε καίρια ερωτήματα: Για παράδειγμα, πώς ακριβώς συνδέεται η επανανακάλυψη τής παράδοσης και τής ελληνικότητας με το εισαγόμενο πρόταγμα τού φιλελευθερισμού;

Ζήτημα πρώτον, λοιπόν: Αποσαφήνιση του «κοινωνικού φιλελευθερισμού». Εδώ πρέπει να εμπεδωθεί η διάκριση ανάμεσα στην δημιουργική αφομοίωση των έξωθεν επιρροών και στην άκριτη μίμηση. Άλλο η σύνεση τού Κόνραντ Αντενάουερ, και άλλο η προτεσταντοκαθολική εκδοχή τής Χριστιανοδημοκρατίας του. Άλλο η πυγμή, το conviction politics και η εμμονή σε αξίες τής Μάργκαρετ Θάτσερ και άλλο ο ριζικά ατομοκεντρικός χαρακτήρας αυτών των αξιών. Άλλο η απέχθεια των φιλελευθέρων απέναντι στο νοσηρό κρατισμό και άλλο η επιτακτική ανάγκη κράτους δικαίου στη σημερινή εποχή.

Ζήτημα δεύτερον: Γονιμοποίηση των σημερινών πολιτικών αναζητήσεων με τα κείμενα – κειμήλια των πατριαρχών του ελληνισμού, τού στρατηγού Μακρυγιάννη, τού Ίωνος Δραγούμη, τού Οδυσσέα Ελύτη, τού Γιώργου Σεφέρη, κλπ κλπ. Ώστε να συγκροτηθεί ένα συνεπές ιδεολογικό πρόταγμα: Νέος Πατριωτισμός για την Ελλάδα του 2021. Και όχι να επιστρέφει ο πολιτικός λόγος σε επίπεδο εθνικόφρωνος γυμνασιάρχη τού ’50, με τους πολιτικούς δεκάρικους που διαβάζουμε καθημερινά

Νέος Πατριωτισμός σημαίνει μια ιδεολογία πού θα αναγνωρίζει την συνέχεια με το παρελθόν στην γλώσσα, στην ιστορία και στον πολιτισμό, στα «χούγια» μας, στα πλεονεκτήματά μας και στα μειονεκτήματά μας.

Μια ιδεολογία πού θα βλέπει το παρελθόν ως «αργόσυρτη διάρκεια» και γόνιμη σκυταλοδρομία από τα μινωικά και μυκηναϊκά χρόνια στην κλασική εποχή, στους ελληνιστικούς χρόνους, στην αυτοκρατορία τής Νέας Ρώμης-Κωνσταντινουπόλεως, στον εκπληκτικό πολιτισμό των υπόδουλων Ελλήνων τής τουρκοκρατίας και στην σημερινή ευρωπαϊκή Ελλάδα. Και όχι ως μια αερογέφυρα 2500 χρόνων κατ’ ευθείαν στους χιτώνες τού Περικλή χωρίς ενδιάμεσες στάσεις, όπως προστάζει ο γερμανικός νεοκλασικισμός τού εισαγόμενου κοραϊσμού (πού μας προέκυψε κρατική ιδεολογία, επικουρώντας αναπόφευκτα με το ψεύδος της στην γέννηση τού καθ’ ημάς εθνομηδενισμού).

Μια ιδεολογία πού θα διαβλέπει στην σύγκριση με τους παλαιότερους ιστορική ευθύνη αξιοπρέπειας και όχι πρόξενο συμπλεγματικής μειονεξίας ή ανώριμης άρνησης. Τι να κάνουμε, αφού «ερχόμαστε από μακριά» (Ελύτης) και «είναι παιδιά πολλών ανθρώπων τα λόγια μας» (Σεφέρης).

Αν σε αυτά διακρίνετε «θεωρητικολογίες άσχετες με την πολιτική», ώρα να θυμηθείτε ότι «πολιτική είναι η διαχείριση των συμβόλων»…

Πέρα από τους τροικανούς, μάλλον ήρθε, λοιπόν, και η ώρα και για την “επαναδιαπραγμάτευση” τής δικής μας πολιτικής ταυτότητας και κυρίως τού δικού μας πολιτικού «χώρου». Μακάρι να προκύψει περαιτέρω γόνιμος διάλογος και ζυμώσεις, μπας και γεννηθεί τό καινούργιο. Ελπίζουμε το κάλεσμα τού Antinews για δημόσιο διάλογο περί «νέας κεντροδεξιάς» να πιάσει τόπο και να βρει… συνενόχους

Οι έχοντες ώτα ακούειν, ακουέτωσαν.

FactorX – Αστυάναξ Καυσοκαλυβίτης

Υ.Γ. Το σημερινό μας πόνημα αφιερώνεται εξαιρετικά στα μέλη της Πολιτικής Επιτροπής της ΝΔ που συνεδριάζουν την ερχόμενη εβδομάδα για την εκλογή νέου Γραμματέα του κόμματος. Έχουν αντιληφθεί τι συμβαίνει στον πυρήνα του κόμματος ή εξαντλούνται καθημερινώς με τα νέα κυβερνητικά τους καθήκοντα και την ψηφοθηρία;



Πηγή: www.antinews.gr αναρτήθηκε από βοιωτός στις 7:10 πμ την 31 Αυγ 2012