ΛΟΝΔΙΝΟ - ΑΘΗΝΑ // Νεοφιλελευθερισμός - Χρυσή Αυγή και πράσειν άλογα της Πολιτικής.

 

Το ταξίδι μου στο Λονδίνο τις τελευταίες 7 ημέρες ήταν πολλαπλά χρήσιμο για συμπεράσματα κοινωνικά - πολιτικά.

Ετυχε να είμαι εκεί ταυτόχρονα με την δολοφονία Φύσσα, το μεταναστευτικό, τις Γερμανικές εκλογές, τις Πανεπιστημιακές εξελίξεις με το κλείσιμο των σχολών.

Αυτό που βεβαιώθηκα είναι ότι είμαστε ένας υπανάπτυκτος, γελοίος ανατολίτικος λαός που ζει με πολιτικό μαυρογιαλουρισμό, κουτσομπολιό, μπαμπεσιά, κλέψιμο, κορόιδεμα.
Αυτό που είναι όμως το εξοργιστικό είναι η συνεχιζόμενη απαράδεκτη συμπεριφορά των πολιτικών κομμάτων του λεγόμενου Συνταγματικού τόξου, η έλλειψη αποφασιστικότητας λύσης του κοινωνικού προβλήματος.

Στο Λονδίνο των νεοφιλελεύθερων πολιτικών, του Θατσερισμού, του στέμματος, οι μετανάστες είναι διπλάσιοι απο τους γηγενείς. Πρέπει να είναι πάνω από 7-8 εκατομύρια. Αν βγούν όλοι έξω θα πνίξουν τους Βρετανούς. Καί όμως είναι ΕΚΠΛΗΚΤΙΚΗ η αφομοίωση απο την κοινωνία και το σύστημα. Όλα δουλεύουν σαν ελβετικό ρολόι.
Το απογοητευτικό για μας είναι ότι αυτή η εξέλιξη στην Βρεταννία, έχει γίνει από έναν μετριώτατο λαό. Μετριώτατο σε αξίες, σκέψη, προσωπική συμπεριφορά, τρόπο ζωής.
Εμείς, ο έξυπνος, υπερήφανος, δημιουργικός, εφευρετικός, ανάδελφος λαός, πως έχουμε καταντήσει έτσι και έχουμε διαλύσει τα πάντα;

Πως επιτρέψαμε να κάνουν Πολιτική καριέρα στην μεταπολιτευτική Ελλάδα, άνθρωποι με μηδενική πολιτική σκέψη και συμπεριφορά, να έχουν τις τύχες της πατρίδας στα χέρια τους;
Άλλοι να κάνουν καριέρα εκμεταλευόμενοι την ανάγκη των λαθρομεταναστών που αντί να τους ενσωματώσουμε με ένα σωστό δίκαιο και κανόνες συμπεριφοράς, τους έχουμε αφήσει έρμαια στην Χρυσή Αυγή από την μία και κάτι περιθωριακές αριστερές συνιστώσες που βρέθηκαν ΚΑΙ ΑΥΤΕΣ, ελέω ΣΥΡΙΖΑ, στο Κοινοβούλιο;

Πως είναι δυνατόν να μην μπορούμε να εκμεταλευτούμε τον ΠΑΡΑΔΕΙΣΟ μας, όταν οι Βρετανοί ξεζουμίζουν όποιον πατάει το πόδι του στην χώρα; Χρεώνεται και ο άερας που αναπνέεται.

Αυτές τις τεράστιες αλλαγές που επήλθαν στην Βρεταννία απο το 1979 και έπειτα, τα ζω μέσα απο τα συνεχή ταξίδια μου στο Λονδίνο. Ταυτόχρονα ζούμε τις αλλαγές, επι τω χείρω, της Ελληνικής πολιτικής και κοινωνικής μεταπολιτευτικής ζωής.

Μιλάει ο κάθε άσχετος για την Ελληνική Κοινοβουλευτική Μεταπολιτευτική Δημοκρατία και δεν βλέπει το χάλι της. Κρίνει "δημοκρατικά" στο σύνολο της την "Θατσερική" Βρεταννία. Αμφιβάλλω αν έχουν οι περισσότεροι μιλήσει, συζητήσει, ταξιδέψει εκεί.

Άφησα για το τέλος το περίφημο θέμα της εκπαίδευσης και των Βρεταννικών Πανεπιστημίων, σε αντιδιαστολή με το Ελλληνικό ΑΙΣΧΟΣ.
Πόσες χιλιάδες Έλληνες έχουν σπουδάσει στην Βρεταννία, πόσοι γονείς έχουν ακουμπήσει περιουσίες;; Η μεγαλύτερη βιομηχανία της παροχής εκπαίδευσης, μετά το Χρηματοπιστωτικό τους κέντρο.
Πόσοι απο τα LSE, Oxford, Kambridge, UCL, κλπ έχουν γίνει Υπουργοί, Βουλευτές, καθηγητές Πανεπιστημίων, Διοικητές Οργανισμών, Διευθύνοντες Σύμβουλοι Επιχειρήσεων;
Τι παθαίνουν όλοι αυτοί όταν επιστρέφουν στην Ελλάδα;

Τέλος, τι κουλτούρα, τι πολιτική συμτεριφορά, προτάσεις, ήθος, ύφος έχουν να επιδείξουν οι νέες πολιτικές, μεταρρυθμιστικές δυνάμεις; Γιατί επιμένουνσε μία ρηχή, στείρα, άχρωμη παρουσία στα Δημόσια πράγματα, απογοητευτική στις δημοσκοπήσεις, ακόμη και μετά τα τελευταία γεγονότα;

Είναι τώρα η στιγμή, με τα καταλυτικά πολιτικά γεγονότα, τις διαπραγματεύσεις για την νέα Καγκελαρία, τις συνεχιζόμενες αρνητικές εξελίξεις στην Αμερικάνικη Οικονομία, να σοβαρευτούμε, να γίνουμε εμείς οι ρυθμιστές της ζωής μας, της πορείας της χώρας, των ονείρων και επιδειώξεων των παιδιών μας.

Όλοι μαζί μπορούμε.

Με ήθος, αξίες, όραμα και εστίαση στον πολίτη.