Πολλές φορές αναφερόμαστε στους Αρχαίους Έλληνες, στο άριστο πολίτευμα της Δημοκρατίας.
Στην εποχή μας η αλήθεια δεν είναι μία, οι έννοιες δεν έχουν μία εξήγηση, οι συζητήσεις και οι διαπραγματεύσεις είναι σε ημερήσια διάταξη, τι χάνουμε-τι κερδίζουμε. Προσπάθησα να καταλάβω πως εννοούσαν οι Αρχαίοι Αθηναίοι την Πολιτεία και την Δημοκρατία.
Τότε λοιπόν η Δημοκρατία κατά μία έννοια θεωρούνταν παρέκβαση, παρεκτροπή από το "ορθό", την Πολιτεία......... Διαβάστε το κείμενο: Αριστοτέλης. Πολιτικά. Εισαγωγή, Μτφρ. Π. Λεκατσάς. [1939] χ.χ., σχόλια. Ι–ΙΙ. Αθήνα: Ζαχαρόπουλος.
Επακριβώς δε καθορισθέντων τούτων, συνακολουθεί το προς έρευναν περί τας πολιτείας ζήτημα, πόσαι τον αριθμόν και ποίαι την φύσιν είναι, και κατά πρώτον αι ορθαί εκ τούτων• διότι αι παρεκβάσεις θα καταδειχθούν ακριβώς εξ αυτού του καθορισμού των ορθών πολιτειών. Αφού λοιπόν «πολιτεία» και «πολίτευμα» είναι ταυτόσημα, το πολίτευμα δε είναι η κυρίαρχος των πόλεων εξουσία, κατ' ανάγκην δε η κυρίαρχος αύτη εξουσία εκπροσωπείται ή υπό του ενός ή υπό των ολίγων ή υπό των πολλών, όταν μεν ο είς ή οι ολίγοι ή οι πολλοί προς το κοινόν συμφέρον άρχουν, κατ' ανάγκην αι πολιτείαι αύται είναι ορθαί, αι δε πολιτείαι, καθ' ας η αρχή ασκείται προς το ίδιον συμφέρον ή του ενός ή των ολίγων ή των πολλών, παρεκβάσεις. Διότι το ζήτημα τίθεται ούτως: ή δεν είναι πολίται οι μετέχοντες της πολιτικής κοινωνίας, ή είναι, οπότε πρέπει να κοινωνούν του συμφέροντος.
Ονομάζομεν δε συνήθως την μεν μοναρχίαν την αποβλέπουσαν εις το κοινόν συμφέρον β α σ ι λ ε ί α ν, την αρχήν αφ' ετέρου των ολίγων μεν, πλειόνων δε του ενός, α ρ ι σ τ ο κ ρ α τ ί α ν (ή διά το ότι άρχουν οι άριστοι ή διά το ότι προς το άριστον της πόλεως άρχουν), όταν δε υπό των πολλών ασκήται η εξουσία και προς το κοινόν συμφέρον, ονομάζομεν το πολίτευμα διά του κοινού πασών των πολιτειών ονόματος, π ο λ ι τ ε ί α.
Παρεκβάσεις δε των ειρημένων πολιτειών είναι, της βασιλείας μεν η τυραννίς, της αριστοκρατίας δε η ολιγαρχία, της δε πολιτείας η δημοκρατία• διότι η μεν τυραννίς είναι μοναρχία προς το συμφέρον του μοναρχούντος, η ολιγαρχία προς το συμφέρον των ευπόρων, η δε δημοκρατία προς το συμφέρον των απόρων, ουδεμία δε τούτων προς το κοινόν συμφέρον ..............
Είναι επιτέλους καιρός να αρχίσει πραγματικός διάλογος στην πολιτική, την κοινωνία, τους φορείς, τον διπλανό μας, πως θα ορίσουμε την κοινή συμβίωση, την κοινωνικότητα, τα δικαιώματα και τις υποχρεώσεις μας, τι κόσμο θα αφήσουμε στα παιδιά μας.
Επιτέλους το κράτος και η κοινωνία είμαστε ΕΜΕΙΣ. Κοινωνία, περιβάλλον και αέρα που κατά πολλούς δεν είναι δικά μας, τα έχουμε δανειστεί από τα παιδιά μας και σε αυτά οφείλουμε να τα παραδώσουμε όπως οφείλουμε καλύτερα. Ας σταματήσουμε να γκρινιάζουμε για τους "άλλους" που φέρνουν όλα τα δεινά και ας δούμε τι κάνουμε "εμείς" για τον κόσμο και την κοινωνία μας.
. .......................................................................................
Το κείμενο αυτό είναι μία εισαγωγή για να γραφούν σκέψεις και απόψεις για τα όσα συμβαίνουν στις μέρες μας, και τα οποία δεν μας περιποιούν τιμή βέβαια. Θα ακολουθήσουν μία σειρά κειμένων για το πως βλέπω τα πράγματα. Δεκτές απόψεις στα όρια της ευπρέπειας. Ο διάλογος είναι το καλύτερο μέσον για να διαμορφωθεί σε βάθος χρόνου μία άλλη κουλτούρα, μία άλλη παιδεία, μία άλλη κοινωνική εικόνα.
Στην εποχή μας η αλήθεια δεν είναι μία, οι έννοιες δεν έχουν μία εξήγηση, οι συζητήσεις και οι διαπραγματεύσεις είναι σε ημερήσια διάταξη, τι χάνουμε-τι κερδίζουμε. Προσπάθησα να καταλάβω πως εννοούσαν οι Αρχαίοι Αθηναίοι την Πολιτεία και την Δημοκρατία.
Τότε λοιπόν η Δημοκρατία κατά μία έννοια θεωρούνταν παρέκβαση, παρεκτροπή από το "ορθό", την Πολιτεία......... Διαβάστε το κείμενο: Αριστοτέλης. Πολιτικά. Εισαγωγή, Μτφρ. Π. Λεκατσάς. [1939] χ.χ., σχόλια. Ι–ΙΙ. Αθήνα: Ζαχαρόπουλος.
Επακριβώς δε καθορισθέντων τούτων, συνακολουθεί το προς έρευναν περί τας πολιτείας ζήτημα, πόσαι τον αριθμόν και ποίαι την φύσιν είναι, και κατά πρώτον αι ορθαί εκ τούτων• διότι αι παρεκβάσεις θα καταδειχθούν ακριβώς εξ αυτού του καθορισμού των ορθών πολιτειών. Αφού λοιπόν «πολιτεία» και «πολίτευμα» είναι ταυτόσημα, το πολίτευμα δε είναι η κυρίαρχος των πόλεων εξουσία, κατ' ανάγκην δε η κυρίαρχος αύτη εξουσία εκπροσωπείται ή υπό του ενός ή υπό των ολίγων ή υπό των πολλών, όταν μεν ο είς ή οι ολίγοι ή οι πολλοί προς το κοινόν συμφέρον άρχουν, κατ' ανάγκην αι πολιτείαι αύται είναι ορθαί, αι δε πολιτείαι, καθ' ας η αρχή ασκείται προς το ίδιον συμφέρον ή του ενός ή των ολίγων ή των πολλών, παρεκβάσεις. Διότι το ζήτημα τίθεται ούτως: ή δεν είναι πολίται οι μετέχοντες της πολιτικής κοινωνίας, ή είναι, οπότε πρέπει να κοινωνούν του συμφέροντος.
Ονομάζομεν δε συνήθως την μεν μοναρχίαν την αποβλέπουσαν εις το κοινόν συμφέρον β α σ ι λ ε ί α ν, την αρχήν αφ' ετέρου των ολίγων μεν, πλειόνων δε του ενός, α ρ ι σ τ ο κ ρ α τ ί α ν (ή διά το ότι άρχουν οι άριστοι ή διά το ότι προς το άριστον της πόλεως άρχουν), όταν δε υπό των πολλών ασκήται η εξουσία και προς το κοινόν συμφέρον, ονομάζομεν το πολίτευμα διά του κοινού πασών των πολιτειών ονόματος, π ο λ ι τ ε ί α.
Παρεκβάσεις δε των ειρημένων πολιτειών είναι, της βασιλείας μεν η τυραννίς, της αριστοκρατίας δε η ολιγαρχία, της δε πολιτείας η δημοκρατία• διότι η μεν τυραννίς είναι μοναρχία προς το συμφέρον του μοναρχούντος, η ολιγαρχία προς το συμφέρον των ευπόρων, η δε δημοκρατία προς το συμφέρον των απόρων, ουδεμία δε τούτων προς το κοινόν συμφέρον ..............
Είναι επιτέλους καιρός να αρχίσει πραγματικός διάλογος στην πολιτική, την κοινωνία, τους φορείς, τον διπλανό μας, πως θα ορίσουμε την κοινή συμβίωση, την κοινωνικότητα, τα δικαιώματα και τις υποχρεώσεις μας, τι κόσμο θα αφήσουμε στα παιδιά μας.
Επιτέλους το κράτος και η κοινωνία είμαστε ΕΜΕΙΣ. Κοινωνία, περιβάλλον και αέρα που κατά πολλούς δεν είναι δικά μας, τα έχουμε δανειστεί από τα παιδιά μας και σε αυτά οφείλουμε να τα παραδώσουμε όπως οφείλουμε καλύτερα. Ας σταματήσουμε να γκρινιάζουμε για τους "άλλους" που φέρνουν όλα τα δεινά και ας δούμε τι κάνουμε "εμείς" για τον κόσμο και την κοινωνία μας.
. .......................................................................................
Το κείμενο αυτό είναι μία εισαγωγή για να γραφούν σκέψεις και απόψεις για τα όσα συμβαίνουν στις μέρες μας, και τα οποία δεν μας περιποιούν τιμή βέβαια. Θα ακολουθήσουν μία σειρά κειμένων για το πως βλέπω τα πράγματα. Δεκτές απόψεις στα όρια της ευπρέπειας. Ο διάλογος είναι το καλύτερο μέσον για να διαμορφωθεί σε βάθος χρόνου μία άλλη κουλτούρα, μία άλλη παιδεία, μία άλλη κοινωνική εικόνα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου